Groot was de schok gisterochtend toen we de kweekkas binnen kwamen. Zorgvuldig in bakjes en perspotjes gezaaide groenten waren, een uitzondering daargelaten, weggevreten. Muizen hadden huisgehouden.
Noem het een emotionele achtbaan: een mix van teleurstelling, ontgoocheling en wraakgevoelens maakte zich van mij meester. En dan probeer je het toch maar weg te relativeren. Zo van: dit hoort er ook bij.
Alleen het houten label getuigt nog van wat er in dit bakje gezaaid was: de kleine bindsla little gem. Die zaaien we dit jaar niet meer.
Ietwat wazig. Maar van wat er aan radicchio (roodlof) was opgekomen, restte nog een steeltje. De groeikern was eruit gevreten, dus: opnieuw zaaien.
De olijfkomkommer, die we rijkelijk hadden gezaaid, is flink aangevreten. In veel gevallen zaten er twee zaadjes in een bakje en gelukkig komt nog wat op.
De boosdoener.
Geen fraai gezicht, maar gisteravond muizenvallen geplaatst en, laten we het zo zeggen, met een harde klap op de kop was de muis subiet geveld. Het is de harde werkelijkheid.
(We hadden overigens twee vallen geplaatst en twee muizen gevangen.)
Vermoedelijk heeft onze kat het te goed. Het is alweer enige tijd geleden dat hij binnenkwam met gevangen muizen. We zullen hem op dieet zetten.
Naschrift
Het is nu 20 juni 2017 en een goede drie jaar later. We hebben dit voorjaar pakweg drie muizen per dag ronde de kassen gevangen. En er zijn muizenklemmen verdwenen, hetgeen inhoudt dat de muis vermoedelijk met een poot was geklemd. Niet leuk, maar het is niet anders.
Websitebezoeker Ben Smit schrijft: “Als aanvulling op het verhaal van muizen die erwten opgraven: Bij mij vreten de muizen de gehele jonge plant van peulen en sperziebonen.”
