Onze Plantjesdag, zo rond de IJsheiligen, kennen we al jaren. Het teveel aan wat we voor eigen toepassing en gebruik kweken verkopen we dan. Nu gaan we richting heuse kwekerij van voor de mens nuttige planten. Eetbare gewassen, maar ook verfplanten, heilzame kruiden en dergelijke.
Op 16 februari oogstten we onze eerste witlof van het jaar. We plaatsten de foto op Facebook en een hongerige eetschrijver reageerde. Dat leidde tot een ontzettend leuk artikel in de krant en veel reacties. Want het ging natuurlijk over smaak en de eeuwige zoektocht naar de authentieke witlof met dat heerlijke bittertje.
De krokussen en narcissen bloeien. De vogels zingen dat het een lieve lust is. De zaaikriebels zijn nauwelijks te bedwingen, maar houdt ze in toom. De IJsheiligen zijn nog ver en straks zit je met onhandelbaar grote, langgerekte, naar licht zoekende zaailingen.
In de Eetbare Siertuin was van meet af aan een hoek die geen bestemming (meer) had en voor allerlei experimenten werd gebruikt. Er staan en stonden dus best leuke planten, maar het bleef zo’n plek waar je langs loopt en denkt: daar zouden we eigenlijk eens iets anders mee moeten doen. En dat worden verfplanten, planten die gebruikt worden om het leven kleur te geven.
Er is nog een boon, de tepary-boon. We kennen al de pronkboon en de gewone bonen (de sperziebonen en haar vele verwanten), maar de Phaseolus acutifolius bestaat ook en al heel erg lang. Ze is weer in de belangstelling, omdat ze zeer goed tegen droogte kan.
In 2019 deden we mee aan het testen en telen van een viertal rassen yacon. Twee maanden na de oogst proefden we ze. Nummer 105 werd als lekkerst bevonden.
Wat te doen met de stammen van spruitkool en andere kolen? Graaf ze in. Maak een compostgreppel. Dus spaar ze even op als er en spruitplant kaal is geplukt, tot je voldoende hebt.
Het verwerken van houtsnippers en zaagsel in de grond vraagt extra stikstof, dat later weer wordt vrijgegeven. Dus het toedienen van een extra meststof of inzaaien met vlinderbloemigen (stikstofbinders) is raadzaam.
