Een gerecht uit de Braziliaanse mijnwerkers keuken. Het is uit de achttiende eeuw, toen er een ware goudkoorts heerste door de ontdekking van deze rijkdommen (1695) in het gebied dat nu Minas Gerais heet. Het trok mensen uit andere delen van Brazilië en Protugal. Minas Gerais werd al snel het belangrijkste economische centrum van het koninkrijk Portugal.
Door de enorme toestroom van mensen, ontstond er voedseltekort. Plantages in de buurt werden mijnbouwgebieden. Men at nog amper groenten, wel vlees (gehakt). Ziektes zorgden ervoor dat mensen weer vertrokken en rondom dorpen stichtten. En groenten gingen verbouwen. Er ontstond een regionale boeren keuken.
Er bestaat een aantal versies van couve a mineira, zonder spekjes, met boter, zonder knof. Maar deze is erg lekker.
Een heerlijk bijgerecht van dungesneden bladkool en wat knoflook en spekjes, Uit de keuken van Minas Gerais, een gebied in Brazilië, waar ooit een goudkoorts heerste.
- 200 gr ca. 15-20 grote koolbladeren, zonder nerf (eeuwig moes, koolrabi en zie notities)
- 4 tenen knoflook in dunne plakjes
- 100 gr mager gerookt spek
- scheutje neutrale olie arachide-, zonnenbloem-
-
Verwijder de dikke bladnerf uit de koolbladeren
-
Rol ze op (als een sigaar) en snijd er heel dunne plakjes van
-
Voeg de reepjes kool toe. Schep even herhaaldelijk om, om de ingrediënten te mengen. De kool zal slinken. (Als u droge kool gebruikt, zoals wij, is misschien een scheutje water nodig. Anders is aanhangend vocht meer dan genoeg.)
-
Laat vijf à tien minuten smoren, eventueel met een deksel over de pan. Proef even: als het blad eetbaar is (niet te slap), dan is het klaar.
-
Serveer in een kommetje.
Hiervoor lenen zich de bladeren van eeuwig moes uitstekend. Maar ook van andere losbladige kolen. Onze eeuwig moes is momenteel te klein – we hebben vijf stekken staan – dus gebruikten we het blad van de koolrabi.
26 juni 2018
De vernieuwde website gaat eerdaags live. Wat eens mooi was, is nu vaak verouderd en onooglijk. Maar ja, we kunnen nu niet rap een paar duizend pagina’s opnieuw opmaken en van betere foto’s voorzien. Maar wat hoognodig is, gebeurt. En al bladerend door allerlei recepten kwamen we dit tegen. Nog niet gemaakt, stond er. Dus hoog tijd!
Het smaakte uitstekend. Aanrader voor hen die losse bladkolen in de tuin hebben.