De Streken van Twee Gulzige Italianen - De Tuinen van MergenMetz

Na hun boek Twee Gulzige Italianen zijn Carluccio en Contaldo op reis gegaan door Italië. Dat zijn hun streken. Geen ondeugendheden maar mondwaterwekkende recepten van Italiaanse eenvoud. Zeer maakbaar. Past bovendien uitstekend in het huidige klimaat van de broekriem aanhalen.

Rond 16 september 2012 ontvingen we het boek. Dan blader je het even door alvorens aan een recensie te beginnen. Meteen viel mijn oog op bladzijde 39: Polenta e Fagioli Borlotti al Forno. Een ovenschotel met kievitsbonen en polenta. Hoewel we kievitsbonen vandaag de dag ook in Nederland liever borlotti noemen. Klinkt beter, smaakt beter. En het is deze weken de oogsttijd van deze bonen dus ik maakte meteen dit recept. Heerlijk!

Het boek bevat mooie, veelal eenvoudige gerechten. Smakelijk gefotografeerd en betrekkelijk eenvoudig te maken. Kortom: het biedt veel kookplezier.

Titel	De Streken van Twee Gulzige Italianen
Van	Antonio Carluccio en Gennaro Contaldo
Uitgever	Fontaine Uitgevers
ISBN	978 90 5956 446 6
Verschenen	Rond 27 september 2012
Prijs	€ 24,95
Verkrijgbaar bij	Alle boekhandels en indien u online wenst te winkelen, raden we de Libris-webwinkel aan. Gewoon omdat die betere service heeft dan die grote drieletterige. En geen verzendkosten.

Zelfredzaamheid

Antonio Carluccio en Gennaro Contaldo zijn gerenommeerde Italiaanse koks. Omdat ze in het boek door de Italiaanse streken trekken, zijn de gerechten die van de volkskeuken. De arte di arrangiarsi, noemen ze het in de inleiding. De kunst om zichzelf te redden; maak maar iets lekkers met wat je hebt en wat de natuur je geeft. Dat verschilt dus van streek tot streek. Het moge duidelijk zijn dat er in de dorpen van Süd Tirol anders wordt gekookt dan op Sicilië.

Italië indachtig, bergen, kust en vlakten, is het boek ook zo ingedeeld. De bergen zijn de Alpen/Dolomieten en de Apennijnen. De kust is, tja, de buitenkant van vrijwel heel Italië. 7600 Kilometer kust. Nederland kent misschien 600 kilometer, de eilanden meegeteld. Hieruit mogen we zonder meer concluderen dat er in Italië dus heel wat meer en moois aan vis- en schaaldieren te eten is. En ze beschrijven recepten van de vlakten. Ja, ook die zijn er in Italië, zelfs buiten de Po-vlakte.

Praktisch en lekker

,,In der Beschränkung zeigt sich der Meister."Dat zullen ze ook wel in Süd Tirol zeggen. En zo is het in dit boek: recepten met betrekkelijk weinig ingrediënten. Een Eisacktaler Weinsuppe kent zes ingrediënten, incluis het boerenbrood en de rundvleesbouillon als een geteld. Het ziet er prachtig uit. Je zou het zo op een vrije zaterdag maken. Het recept voor rundvleesbouillon wordt overigens ook gegeven. En eens u een grote pan ervan hebt gemaakt, kunt u ook Canerderli in Brodo di Manzo maken. Klinkt heerlijk. Is het waarschijnlijk ook: broodballetjes in rundvleesbouillon. Dat is heuse arte di arrangiarsi.

Ga het bos in

Ga het bos in en zoek tamme kastanjes. Maak de Marmellata di Castagne. Zo eenvoudig. Ga het bos in en pluk paddenstoelen – oké, u moet wel weten welke eetbaar zijn – en maak de Risotto con Funghi Misti. Of dePappardelle con Speck e Porcini – op zijn Nederlands: brede lintpasta met eekhoorntjesbrood en speck – dat in Italië aan de lucht gedroogde schouderham is. Laat u niet afschrikken door een specifiek ingrediënt, maar zie het als inspiratie en bedenk een Nederlandse variant. En wat dacht u van gepaneerde gebakken porcini/eekhoorntjesbrood? Eenvoudigweg lekker.

Groenten

Mooi zo: behoorlijk veel groenten in dit boek. Want als je in Italië uit eten gaat, is het eigenlijk pasta als primo, vlees of vis als secundo en de groenten bengelen erbij. Maar de Italianen eten veel groenten. Alleen doen ze dat thuis. In dit boek staan, buiten een redelijk aantal mooie groentegerechten – zelfs als we de paddenstoelen buiten beschouwing laten.

Zoals: boekweitpasta met aardappelen en snijbiet, zuurkool met saucijsjes – crauti con salsice, hoe dat klinkt! – een ovenschotel met aardappel en kool, kool met kastanjes en appel, vooruit: in de tonijnsalade zit ook veel salade.

Maar ook vlees en vis

Geheel in lijn met de geest van het boek zijn ook de vlees en visgerechten eenvoudige en o zo smakelijk – oké, toegegeven: smakelijk ogend, want we hebben niet alles nagemaakt.

Gezien de lange kustlijn behoorlijk wat vis- en schaaldiergerechten. Die sommen we maar niet op. En vlees komt er, geheel passend in het tijdsbeeld, karig van af. We moeten minder vlees eten en àls, dan goed. De eerder genoemde zuurkool met saucijsjes, haas met knoflook en rozemarijn, gestoofde fazant en rundvlees in rode wijn en een recept met kip.

Tenslotte nog dit

We zijn behoorlijk enthousiast over dit boek. Er staan fraaie foto's in. Niet alleen van de gerechten maar ook van de streken. En natuurlijk de twee Italianen. En die houden van Italiaans ijs….

ijsje 1.jpg