Het gaat hard met de sla in dit warme weer. Maar gelukkig hebben we Brown Goldring nog; een oud Brits slaras dat tot de vergeten groenten behoort.
Prijswinner
Een bindsla, d.w.z. compact rechtopgroeiende bladeren, die een ribbelige rand hebben en in eerste instantie bruin zijn, maar diep groen worden. Met goudbruine bladtopjes. In 1923 heeft deze sla nog de AGM (Award of Garden Merit) van de Royal Horticultural Society gewonnen: een goed slaras dus. Toch in de afgelopen tachtig jaar in het verdo(e)mhoekje geraakt. Waarom?
Weeuwenteelt
Het is de eerste keer dat we het zaaien. De sla schijnt goed koude bestendig te zijn en heet te kunnen overwinteren. Dat betekent: geschikt voor de weeuwenteelt. En dat betekent op haar beurt: in oktober zaaien en de kleine plantjes in de koude bak laten overwinteren. Zo krijgt u in het vroege voorjaar al kropsla. (We hebben dat een aantal jaar geleden al eens gedaan met de vierjaargetijdensla, maar op een of andere manier ontbreekt het ons de discipline. Misschien dit jaar weer. Met Brown Goldring.)
 Eerst bruin
Door de zonnige periode de afgelopen weken, is de sla beduidend groener geworden. Op onze kweektafel staan er nog een paar, bewaard in potjes voor het geval de slakken de juist uitgeplante slaplantjes zouden "scheren". Ze staan onder een schaduwnet.
Zaad van HSL
We hebben het zaad dit voorjaar van de HSL (Heritage Seed Library verbonden aan de Britse club Garden Organic) "gekregen", d.w.z. als je lid bent, waarvoor je betaalt, krijg je zes of zeven kleine zakjes naar keus. De bedoeling is dat je dan zelf gaat vermeerderen.
|
 Naam
In Forgotten Fruits, dat niet alleen over fruit gaat, lezen we dat deze slasoort oorspronkelijk Goldring's Bath Cos werd genoemd (cos lettuce is Engels voor bindsla – voor slasoorten: lees sla.) Nu zou je zeggen dat Goldring verwijst naar de ietwat donkerder bladrand. Brown Goldring lijkt dan wat dubbelop, maar er zijn wel meer rare plantnamen. Niet dus. Thomas Goldring & Sons was voor de Tweede Wereldoorlog een zaadteler/-handelaar uit Eastbourne, Sussex. Met Google niet meer te vinden. Historie. We moeten de schrijver van het boek dan maar geloven.
|
