Door het koude voorjaar groeide het gras nog maar matig. En dat is maar goed ook. Ieder voorjaar vraag ik mij af, als ik naar het gazon/grasveld/groene veld in de voortuin kijk: wat moet ik ermee? Het mos tiert welig, net als hondsdraf, paarse dovenetel en andere gazononkruiden. Zelfs een geranium zaait zich vanuit de border lustig uit. Verticuteren, mesten, het lijkt allemaal niet te helpen.
7-Stappenplan
Maar het zinde me toch niet. Vorig jaar viel ik als een willig consument voor een mailing van Welkoop/Boerenbond die het 7-stappenplan van Ecostyle promootten. Ze hadden mij diep in mijn zwakke plek geraakt. Gedurende het jaar ontving ik met enige regelmaat per e-mail een bericht: nu mest strooien, nu verticuteren, nu…. Dat heb ik braaf opgevolgd.
Zo ben ik in het voorjaar van 2007 rücksichtslos aan de slag gegaan. Een gehuurde verticuteermachine harkte op bruuske wijze al het mos eruit en maakte daardoor grote delen van het veld kaal. Hinderde niet. Vanaf nu zou het immers goed gaan. Nieuw gras inzaaien en braaf de instructies van Ecostyle opvolgen. Dan komt het goed.
Maar dat het na een jaar zoveel beter is geworden? Nou nee. En dat Ecostyle-spul kost een lieve duit, zeker als je een behoorlijk veldje hebt.
Mos
Dit voorjaar is er naar mijn beleving net zoveel mos als vorig jaar. De mollen hebben er bovendien lustig doorheen gegraven. (Ecostyle adviseert mollenbollen.)
Maar wat ik niet begrijp is dat onze ouders zonder Ecostyle konden leven. En dat ze wèl redelijke grasvelden of gazons wisten te creëren. Zo schrijft Ecostyle dat het gebruik van normale compost in het najaar het gazon doet dichtslaan, hetgeen mosvorming bevordert. Hadden onze ouders abnormale compost? Ecostyle schrijft dat korter dan 4 cm maaien, mosvorming bevordert, Ecostyle schrijft…. eigenlijk schrijft Ecostyle dat je blijvend Ecostyle producten moet gebruiken.
Waar ik jarenlang misschien onvoldoende aandacht aan heb besteed, is het regelmatig bekalken en bemesten. Een maal per jaar leek mij voldoende. Misschien is dat de grootste fout als je op arme zandgrond leeft.
Handboek Grasveldkunde en Grasveldbeheer
René helpt mij af en toe in de tuin. Hij studeert Landschapsinrichting. Hij lachte om mijn gazonleed en ik daagde hem uit. Uit de bibliotheek van de WUR leende hij het Handboek Grasveldkunde en Grasveldbeheer. (Ik kocht dit later bij een antiquaruaat.) Hoewel zeer wetenschappelijk, probeer ik uit dit boek de praktische aspecten te lichten. Het geldt nu als de leidraad. Niet Ecostyle.
Zo lees je dat het beste resultaat met inzaaien van gras wordt bereikt met een zaaidiepte van 1-2 cm. En dat je na het inzaaien zo zwaar mogelijk moet rollen (of wat wij gedaan hebben: planken erover en erop dansen). Dat bevordert niet alleen een goed contact tussen zaad en grond, het houdt ook vocht beter vast.
Later meer over de wijsheden uit dit boek.
Op 15 april 's middags is het gras stevig bemest. Met gewone mest.
Links, rechts, voor en achter hebben we de strijd opgegeven. De voortuin is Eetbare Siertuin met slechts wat paden van gras.
Achter en opzij hanteren we Julia haar norm: als het maar groen is.
Als het maar groen is….. en niet prikt!
Mos is minstens even mooi dan gras.
Wanneer je veel mos hebt en je wil dit niet, verander de omstandigheden: minder schaduw , meer mest, meer kalk en minder vocht.
Maar waarom zou je?