Hoe verheugd kan je zijn als onverwacht zaden toch blijken te kiemen. Dan blijkt maar weer hoe wonderlijk de natuur is. Dat gebeurde met Zeeuws knoopje.
Zeeuws knoopje
Leden van de RHS kunnen zaad van planten, uit de kassen, tuinen en parken die deze Britse club exploiteert, bestellen. Dat doe ik ieder jaar met veel plezier. Soms zitten er zeldzame soorten bij, soms hele ordinaire. Ooit had ik Zeeuws knoopje in de tuin. Maar als je verhuist, laat je de border meestal achter. Eind 2006 zag ik het op de zaadlijst van de RHS staan en heb ik het besteld. In februari ontving ik de zaden en heb ze voorjaar 2007 gezaaid.
Wachten
Zaaien doe ik in bakjes, vaak voedselbakjes met transparant deksel. De zaden van het Zeeuws knoopje moesten op de aarde worden gelegd. Licht aandrukken en dan maar afwachten.
Er gebeurde niets.
Het werd een vieze massa van schimmels, mosjes en zo. En de zaden lagen er maar. En lagen er maar.
De zomer ging voorbij. Herfst.
En dan gaan zaailingen die nog niet in de tuin zijn uitgeplant, voor de veiligheid de koude kas in. Door regen buiten kunnen ze te nat worden en dan kunnen de wortels gaan rotten.
Meestal gooi ik bakjes met om een of andere reden niet uitgekomen zaad weg. Onder het motto 'wie weet en we zien wel' slinger ik met een grote zwaai de inhoud op een stukje grond.
Doch niet het bakje met Zeeuws knoopje.
Tijdbom
Begin maart begon het zaaien weer. De eerste groenten. En mijn oog viel op het bakje met de gore bovenlaag. Kiemen! Na een jaar.
Het blijft een wonder dat in een ogenschijnlijk dood iets als zaad van Zeeuws knoopje een tijdbom tikt en wacht en reageert op vorst.
Pas gekiemd zaad.
|
Blad drukt de zaadmantel van zich af.
|