Kouwe klauwe

 Nu het eindelijk een beetje warmer is, is de aarde ook meer ontdooid. Ik denk dat de vorst er tot op 30 cm diepte in zat. Ik moet groenten rooien. Ons kerstdiner was ook al gewijzigd omdat de boel vastgevroren zat. Het "goud" zit voornamelijk in bed 1A. Schorseneren, pastinaken, salsifis. Maar de grond is nog wel koud.

De aardperen (topinamboers) kunnen nu ook weer worden geoogst. Ze staan in een eigen bed, dat niet in het roulatieschema voorkomt. Ze zijn mooi groot. Met een spitvork steek ik voorzichtig onder de planten en grut met mijn handen in de aarde op de peren te vinden en pakken. Zwarte, koude handen.

De schorseneren heb ik, voor zover ik mij herinner, nooit zo mooi gehad. Stevige wortels van 1½ a 2 cm doorsnee en wel 30 cm lang. De eerste 10 – 15 cm van de aarde is goed ontdooid. Daaronder is het plaatselijk nog wat hard. Bij het lossteken van de schorseneren ga ik een enkele keer te dicht langs de pennen en als ik ze eruit haal, zie ik dat ik ze doormidden heb gesneden. Jammer. Pech. Ik steek de grond wat ruimer los en breek de schorseneren nu met de hand uit het harde zand. De temperatuur van mijn handen daalt tot het nulpunt, zo lijkt het. Het gevoel trekt er uit. Kouwe klauwe.

De pastinaken zijn makkelijker te rooien. Het zijn robuuste wortels, niet zo fragiel als schorseneren. Ze zijn altijd goed, hoewel er een aantal wat "kanker" (oranje aandoeningen) hebben. Meer dan anders, zo lijkt het. Zou het het soort zijn?

De groenten doe ik in plastic bakken. De schorseneren tussen vochtige aarde. Die drogen snel uit. Ik laat ze buiten staan; ze gaan pas naar de kelder als het weer gaat vriezen. (De kelder is om een of andere reden nog steeds boven de 10⁰ C, hoewel er beluchtingspijpen zijn en ik het luik naar de kruipruimte open heb.)
De pastinaken gaan ook in vochtig zand naar de kelder. De aardperen eten we deels zelf; de rest gaat naar Adriano en De Kromme Dissel. We hebben er zo veel.
We hebben vanavond pastinaak-aardperensoep gegeten. Wat anders?