Op 6 mei 2014 start een campagne om broccoli te promoten. Lof voor deze kool, zullen we maar zeggen. Het wordt nog onvoldoende gekocht en gegeten, terwijl het gezond is en de culinaire mogelijkheden goot. Na het lezen van Eating on the Wild Side willen we graag een kanttekening plaatsen bij de gezondheidsclaims.
Broccoli is de bom
Janneke Vreugdenhil doet het voorbereidende werk al op 30 april. Ze laat zich door Spits interviewen over broccoli. Citaat: “We gebruiken maar een fractie van de mogelijkheden van broccoli.” Zij praat ook over de stronk, die meest wordt weggegooid [ja, dat is inderdaad zonde, MM]. En er wordt in Spits gerefereerd aan de gezondheidsaspecten: ‘…bevat het een minder gezond klinkende chemische stof sulforafaan. Volgens wetenschappelijk onderzoek activeert deze stof antioxidanten en enzymen in immuuncellen en gaat het zo huidveroudering tegen, terwijl ’ie tegelijkertijd kankerbestrijdend is en effectief bij het voorkomen van maagzweren en hartklachten, zo wordt geclaimd. Verder zitten er vitamine A, B, C, E en K in, en calcium, magnesium en kalium, evenals zink, ijzer en koper.’
“Goed dat het wordt gehyped,” vindt Vreugdenhil “Ik juich het altijd toe als een groente in het zonnetje wordt gezet. Broccoli is megagezond…”
En wat staat in Eating on the Wild Side?
Waar andere groenten rustig ademend sterven, hijgt broccoli zich dus naar de absolute dood.
Het boek Eating on the Wild Side van Jo Robinson verscheen juni 2013. De titel doet denken aan wild plukken, maar niets is minder waar. Al lezende vielen ons de schellen van de ogen. Het gaat over de voedingswaarde en de smaak van groente en fruit. En hoeveel er in de loop der jaren door telers jammer genoeg is weggeselecteerd. Voorbeeld: IJsbergsla bevat zo ongeveer niets meer aan gezonde stoffen. En heel gezond zijn ingemaakte artisjokharten. Van die dingen.
“Aardappels kunnen weken, zo niet, maanden, worden bewaard zonder aan voedingswaarde te verliezen, maar broccoli begint haar kankerbestrijdende verbindingen binnen 24 uur na oogst te verliezen.” (pagina 15-16)
Waar andere groenten rustig ademend sterven, hijgt broccoli zich dus naar de absolute dood. Het kan er na een week of wat nog best appetijtelijk uitzien, maar qua voedingswaarde enorm hebben ingeboet.
Weet u hoe lang broccoli in de winkel ligt?
Reclamemensen kunnen beweren dat broccoli zo gezond is, de klant moet het wel zo snel mogelijk na oogst kunnen eten.
In de winterperiode wordt broccoli uit Spanje aangeboden. Dan geldt het scenario dat in het boek van Jo Robinson staat. Oogst, verwerking, opslag, transport, winkel. Bij Nederlandse broccoli is die keten vermoedelijk korter.
Het aantal broccoli-telers in Nederland is kennelijk beperkt. Wie deze site leest, kan niet anders dan concluderen dat de meeste broccoli uit andere landen komt. En op deze site van The Greenery staat er drie – of vijf. Maar het NOS Journaal meldt op 8 juli 2013 dat de broccoli-export enorm is gestegen. Er is 5 miljoen kilo over de grens gegaan.
Dat verklaart misschien de campagne om broccoli te promoten. Houd het binnenslands en met korte ketens.