De vorst is maar net weg of gisteren zijn de eerste "eetbare" bomen, struiken en heesters voor de nieuwe Eetbare Siertuin geplant. Het begint er weer een beetje uit te zien.
Ik verheug me op alle vruchten en blad, maar vooral op pawpaw en de augurkenboom/-struik. Daarvan hebben we er drie bij elkaar geplant voor de kruisbestuiving. Ook bepaalde nutsbomen, die o.a. zorgen voor de stikstofvoorziening zijn besteld en gearriveerd.
Zowel de landschapsarchitect Harro de Jong – "Als de bomen worden geplant, wil ik er bij zijn!"- als hovenier Anthonetta van Bergenhenegouwen waren zaterdagochtend rond 9:30 uur aanwezig. En natuurlijk Joseph Fornah, die ons altijd helpt.
Mrs. M, die veel van tuinen houdt, maar dan in de zin van kijken, plukken en in de zon liggen, draagt nu haar steentje bij. Zij houdt het beplantingsplan op. En, toegegeven, ze liep met emmers water om de pas geplante bomen en struiken te begieten.
"Dat is niet natuurlijk," luidde zijn argumentatie. Daar zit wel wat in. Niets is zo vervelend als wandelen in een productiebos waar de bomen keurig op een rijtje staan.
Witte stammen?
Harro stelde voor de stammen van de bomen tot pakweg een meter hoog wit te kalken. Dat oogt niet alleen mooi, het is ook een oud gebruik om de bomen te beschermen. Zonwering. Als een winterzonnetje de stam verwarmt, maar de grond nog is bevroren, kan dat dodelijk zijn voorbomen. De sapstroom komt boven op gang en onder niet.
De eerste boom
Twee kapiteins geven aanwijzingen. [r] Harro de Jong, [l] Anthonetta, [m] schrijver dezes.
|
Het is allemaal nog klein grut. Ook al zijn de hoogstambomen hoog, het zijn sprieten waar je nu zo doorheen kijkt.
|