Op 7 maart 2025 verzorgden we het allereerste hongerkloofdiner. Chef-kok Danielle Leonie had een bijzonder menu samengesteld met de laatste groenten die er nog waren. Die zijn nu op. Nu hebben wij voor onszelf bijna niets meer voor de komende tijd. Dat wordt afzien tot de eerste groene eetbare blaadjes er zijn.
Hongerkloof
The Hungry Gap heet het in het Engels. Het is de periode tussen pakweg eind februari en midden april, als de laatste wintergroenten op raken en er nog geen fris vers groen uit de moestuin – of uit het wild – is.
Het is vandaag de dag misschien niet meer zo aan de orde, want door al dat gesleep met groenten over de hele wereld lijkt het bij de groenteboer in de winter wel zomer: asperges uit Chili, bonen uit Kenia, aardbeien en sla uit zuidelijk Spanje,. Noem maar op.
Maar het is niet goed voor het milieu en de lol van de seizoensgroenten raakt weg. We kennen nog hooguit de aspergetijd, hoewel ook die wordt opgerekt door teelt in verwarmde kassen.
Over Danielle Leonie
Danielle Leonie is een chef-kok uit Phoenix, Arizona, die sinds kort in Nederland woont. Ze is lid van Slow Food’s Ark van de Smaak-commissie en zo hebben we elkaar leren kennen. Danielle weet veel van vis (zou je in eerste instantie niet verwachten van iemand die uit een staat komt, die voor het grootste deel uit woestijn bestaat) en ze is gek op groenten. Het Hongerkloofdiner stond al een paar jaar op onze lijst met ideeën. Dus van het een kwam het ander.
“As a chef it is my responsibility to be the change I want to see in the food industry.” staat op haar website. En daar zijn we het roerend mee eens en het was zichtbaar in het Hongerkloofdiner.
Het hongerkloofdiner is ook een statement
Kook met de seizoenen mee, want seizoensgroenten zijn goed voor het milieu en goed voor de portemonnee.
Toen we het diner aankondigden, was het rap volgeboekt. Op 7 maart 2025 ontvingen we dertien fijne gasten aan onze grote tafel. In hun onderlinge goed gezelschap genoten ze van het bijzondere menu dat Danielle had samengesteld.
Vooraf hadden wij met Danielle afgestemd. Ik had een lijst beschikbare groenten doorgegeven die we sowieso op voorraad hadden: 6 muskaatpompoen Anvers, aardperen, augurken, bieten, kievitsbonen, spruitjes, schorseneren, koolraap, knolselderij, pastinaken, prei, ui, veldsla, yacon, winterwortels en zuurkool. (Wij hebben in totaal 28 wintergroenten, kijk hier.)
Een aantal groenten kende Danielle nog niet. Dus ze was niet belast met de historie of reputatie van groenten. Hoe meer ‘out of the box‘ kan je dan gerechten bedenken? Het was een geweldig en bijzonder geslaagd menu. Klik hier voor de PDF. We hoorden vaak “Hmmmm, dit is lekker!” en dat betekende dat het goed was.
Naast de koolraapsoep werd wat balkenbrij geserveerd. Het hoofdgerecht was een bijzondere compositie van geroosterde (halve) pompoen, gevuld met appelchutney, kievitsbonenpuree, schorseneren met gekruide boter, salsa van bietenblad, geblakerd preitje, gebakken spruitjes. De bitterballen van pastinaak en knolselderij liggen op een vegetarische demi-glace (zeer ingedikte groentebouillon, kan je het noemen) met wat gekonfijte biet.
Al met al was het een zeer geslaagd diner. En wie weet in 2026 weer?
En wat eten we nu?
En, nu onze lieve gasten heerlijk hebben gegeten, wat is er nog voor ons over? De daslook houdt zich nog verstopt en ook de Brave Hendrik (de eerste ‘spinazie’) laat zich nog niet zien, ondanks de best wel warme dagen.
