10 oktober 2012 – Op deze Dag van de Duurzaamheid werd de tuin opgemeten en de eerste schetsen overlegd. Tja, als je landschapsarchitecten erop loslaat, kan je dramatische, zo niet: drastische veranderingen verwachten.
Met dit project, uitgevoerd door professionals willen wij een voorbeeldtuin maken die nauwelijks tot geen onderhoud nodig heeft en waaruit het hele jaar kan worden gegeten. Ook ideaal voor plantsoenen, perken en parken.
De eetbare bostuin is een eetbare siertuin, gebaseerd op het idee van het ecologisch stabiele systeem zoals dat in bosranden voorkomt. Kruidachtige gewassen, heesters en bomen die elkaar in balans houden.
Na het voorgesprek, vorige week, is het nu inmeten en wat ideeën toetsen.
Landschap ontwerpen is net als koken
In het eerdere gesprek zei Harro dat landschap ontwerpen veel verwantschap met koken heeft: je kunt vaak met allerlei ingrediënten een mooi, maar ook verschillende effecten bereiken. Harro houdt ook van lekker en goed eten, vandaar deze analogie. (En komt ook bij Eetcafé Look, zo bleek.)
Letterlijk bostuin
Omdat ons erf grenst aan het gebied Wolfhezer Heide van Natuurmonumenten. Natuur ziet geen grens. Dus in onze tuin is het bos en bosrand, overlopend naar siertuin/cottage garden aan de voorzijde. Harro en René nemen het principe van eetbare bostuin letterlijk: eetbare inheemse (bos-)planten moeten er in komen. Zoals daar zijn: daslook, bosbessen, bramen en veel meer.
![Project Eetbare Parktuin [2] - ontwerpschets voortuin.jpg](https://mergenmetz.nl/wp-content/uploads/client/604b960755b6be5394b4bff13e3fcc87.jpg)
Taxussen worden geveld
De voorzijde van het huis ligt op het zuiden (onderzijde schets). Langs het pad van de weg, staan rechts hoge (oude) taxussen. Midden in de voortuin staat een plantenbakobject dat er in 1930, toen het huis werd gebouwd, werd geplaatst. Dat moet blijven.
Het oprijpad is nu een duistere bedoening: links en rechts dichte, hoge begroeiing.
“Die taxussen gaan er uit,” zei Harro. “Aan het eind van die rij staat een zeldzaam appelboompje. Van de weg tot deze boom zien we graag wat hoge fruitbomen. Als je het terrein op komt, kan je daar onderdoor kijken.”
Ja, je geeft ze een vinger en nemen de hele hand. Voor mij was die taxushaag een grens. Die wordt nu overschreden. Het idee van een rij oer-fruitbomen: kwee, moerbij, mispel, spreekt mij daarentegen wel aan. Maar dit is dus geen bosrandprincipe. Heesters eronder mogen niet. Wel kruidachtige gewassen tot pakweg 70 cm hoogte. We zullen horen wat X ervan vindt.
![Project Eetbare Parktuin [2] - Voortuin met bak en taxussen op de achtergrond](https://mergenmetz.nl/wp-content/uploads/2012/10/Project-Eetbare-Parktuin-2-Voortuin-met-bak-en-taxussen-op-de-achtergrond.jpg)
Formeel en informeel
Het huis is uit 1930 en heeft een statige uitstraling. Het is geen boshuis. Voor het huis ligt een bed met prachtig blauwe agapanthussen. (Op de foto rechts hierboven staan ze onder, op de voorgrond. Uitgebloeid weliswaar.)
“Ook die blijven, net als de plantenbak” zei ik direct bij onze eerste kennismaking.
Harro en René hebben deze wens geïncorporeerd in een idee van een formeel aangelegd stuk in de voortuin, ter breedte van het huis. Graspaden en vier kwadranten waarin veldbloemen – of in onze termen: nuttige, eetbare, heilzame kruiden. (Want ook de herboristenvereniging heeft zich gemeld om te assisteren.)
Eromheen is het eetbare parktuin met allerlei planten. Deze loopt over in een ‘eetbare Veluwse bostuin’ met louter inheemse planten – op de schets rechtsvoor en dan omhoog.
Dat is de stand vandaag. Op 23 oktober zitten we weer met zijn allen om tafel. Vooral ter rechterzijde van het huis moet kennelijk ook het een en ander worden gewijzigd….. De kruidentuin (keukenkruiden) hebben ze op de tekening verviervoudigd. Maar die kruiden wilde ik al naar de moestuin verplaatsen. Van die dingen.
