November 2015 oogstten we de pennen van de zaden die we voor vijf witlofrassen van Arche Noah hadden gekregen. We hebben ze ingetafeld en maart 2016 hebben we de witlofstronkjes geproefd. Bitter? Mwa. Nee.
Lees hier ons verslag van de vorige keer. Naar aanleiding hiervan reageerden een aantal lezers van onze nieuwsbrief met namen van telers die claimen echte bittere witlof te hebben. Die moeten we nog opvolgen.
We hebben de witlofstronken medio april geoogst, ontdaan van het buitenste blad, gewassen en gesneden. Geproefd zonder iets. Rauw. Dit is onze beoordeling van de eerste vijf:
| oogst | smaak | score 0 – 10 | |
| 1. 7i007 Witloof | lange, dunne kroppen | smakeloos, absoluut niet bitter | 0 |
| 2. 7i027 Mechelner (Mechelse) | lange, dunne kroppen | lichtjes bitter | 3 |
| 3. 7i008 Edeloof | lange, dunne kroppen + één verwilderd à la barbe du capucin |
niet bitter | 1 |
| 4. 7i021 Videna | bol, als echte witlo(o)f | smakeloos, absoluut niet bitter | 0 |
| 5. 7i041 Tardivo | medium dik/bol | meer smaak dan andere | 4 |
We hebben ze alle vijf in dezelfde aarde ingetafeld. Kortom, op een bitter-/smaakbeoordelingsschaal van nul tot tien scoren ze allemaal laag. Niet bitter.
Witlof Witloof is een ras zonder naam, vermoeden we.
Mechelse, Tardivo en Videna zijn rassen die zeer gangbaar zijn. Bij tardivo denken we ook aan een witlofachtige roodlofras – di Treviso – niet zo’n bolle krop sla als de palla rossa di Chioggia.
Voor Edelloof (vermoedelijk is Edeloof een spelfout van Arche Noah) is dat anders. Ze wordt sporadisch genoemd, wel in Die Zichorie (Cichorium intybus L.) als Salatpflanze, een artikel uit 1942. Één leverancier zegt het zaad te verkopen.
We genieten van ‘Tardivo’, waarvan de smaak precies goed is voor ons. We gebruiken de hele, knapperige bladeren vooral in salades. Wij ervaren de smaak van vroeger: lekker bitter en knapperig. Hoe bitter anderen het graag hebben, weten we niet. Onze ‘Tardivo’ smaakt alleszins krachtig.
De smaaktest houdt ons er in ieder geval van af om komend jaar ook ‘Videna’ te proberen.
Yep. Maar dat is een roodlof. En die, ook de ronde chioggia, is nog lekker bitter.
Deze ‘Tardivo’ is te vinden op de site van zaadhandel Van der Wal uit Hoogeveen. Geen roodlof. De ‘bitterheid’ wordt kennelijk bevorderd wanneer je de witlof zonder dekgrond trekt. Zo doen we dat in een donkere berging waar een boiler hangt (die dus niet koud wordt). Volgens Ecologisch Tuinieren van VELT wordt witlof op die manier bitterder.
Ik zal ook eens uitkijken naar de ronde Chioggia.
Dank voor de tip
Vreselijk. Een witte nu ook met de naam tardivo. Kijk voor de rode hier naar tardivo (foto’s Google)
En verder: Witlof is doorgaans onder aarde geteeld, ook bitter. Zonder dekaarde is “modern”.