Eind vorig jaar was het onduidelijk of het prachtige kwartaalblad Nieuwe Veluwe in 2016 nog zou verschijnen. Gelukkig is dat zo. Want een dergelijk met zorg en liefde gemaakt blad over natuur, kunst en cultuur hoort breed en alom te worden gelezen. In heel Nederland.
Het probleem van idealisten en vakmensen is vaak dat er veel aandacht is voor inhoud en vormgeving en dat de samenstellers vooral een prachtig blad wilden maken. Het werven van abonnees schiet er bij in. Nu hebben ze zich herpakt en er waait er een nieuwe, frisse wind door Nieuwe Veluwe.
Om goed te kunnen overleven, zoeken ze duizend abonnees.
Dus dit is een oproep: Doe net als wij: Word abonnee! Het is zeker de moeite waard. Het is goedkoper dan een eenvoudig maal in een gemiddeld restaurant en u geniet er zo veel meer en langer van 🙂
Drie dagen geleden ontvingen we ons eerste nummer. Kom, laten we door de inhoud wandelen en zie zelf hoe gevarieerd het is:
Wisent terug op de Veluwe. We lezen dat het nog geheim is, maar half april zijn de wisents aangekomen. Ze lopen bij Gerritsflesch tussen Kootwijk en Hoenderloo op een stuk van 400 hectare. Stichting Wisent zwaait de scepter over de dieren. Hoe lang de wisent weg is van de Veluwe is onbekend, maar, zo lezen we, in de veertiende eeuw leefde het dier nog in de Ardennen.
(Oh, ironie, in het rapport Wie stuurt de herder? dat 25 april 2016 verscheen, wordt juist vraagtekens geplaatst met de waarde van grote grazers voor de biodiversiteit.)
Draad in ACEC
Gabrielle de Nijs Bik is een dame van de kunst en de cultuur. Zij schrijft over de tentoonstelling Draad in ACEC (Apeldoorns Centrum voor Eigentijdse Cultuur). Het gaat over draden in de kunst. En wat ontdekken wij? Zeger Reyers. Maar het blijkt een andere dan die wij kennen uit de eerste decennia van ons leven in Bergen NH. Die Zeger is de drukker voor vele kunstenaars. Deze Zeger is kunstenaar houdt van schimmels. Ook dat zijn immers draden. Bij Draad hangt van Zeger Reyers ‘een nog steeds groeiende serie van kleine doeken, waarvan een deel op de muur bij ACEC wordt geëxposeerd.’
Intrigerend. Hiernaast is een foto van het werk van Marije Vermeulen. Cruise Collection heet het.
Beste Jan, Beste John,
Voor Nieuwe Veluwe hebben Jan Siebelink en John Jansen van Galen na 21 jaar hun correspondentie over de Veluwe weer opgepikt. We lezen dat ze van 16 april 1993 tot en met 24 februari 1995 elkaar (wekelijks?) schreven. Dat werd in 2003 gebundeld tot het boek Dorpstraat Ons Dorp.
Bioscoopfilm
Een interview met Luc Enting vertelt ons dat er in september 2017 een bioscoopfilm over de Veluwe in première gaat. In tegenstelling tot De Nieuwe Wildernis worden in deze film de dieren meer gevolgd. ‘We volgen jonge dieren op weg naar hun volwassenheid’. En: ‘[…] een mannetjeshert dat in een roedel wordt geboren en tijdens de eerste bronstijd als spitser wordt geconfronteerd met andere mannetjes en het allemaal maar heel spannend vindt.’
Aardig is dat de filmmaker een mening wordt gevraagd over de komst van de wisent: “[…..] Ik snap dat we terug willen naar een stukje oernatuur, maar als er vervolgens een hek omheen en een stroomdraadje eraan moet, laat het dan maar zitten. In Polen kan het, daar kunnen de dieren omdat er veel ruimte is vrij leven.” Waarvan akte.
Heveadorp
Heel dicht bij ons, MergenMetz, ligt Heveadorp (een van de zes dorpen in onze gemeente Renkum). Een dorp ooit gebouwd rond de Hevea rubberfabriek. Wat wij nu leren is dat hevea brasiliensis de Latijnse benaming is voor de Braziliaanse rubberboom.
Het dorp is toentertijd gebouwd in Engelse landhuisstijl. Uiteraard waren er kleine woningen met rieten daken voor de arbeiders en grotere, vrijstaande voor het hogere echelon. In 1982 werd met de sloop van fabriek en terreinen begonnen, maar het dorp met de karakteristieke woningen is blijven bestaan. En er is een klein aantal woningen bijgebouwd.
Kleine musea springen er steeds meer uit. Zo lezen we ook over het stadsmuseum Harderwijk dat na een ingrijpende verbouwing opvallende tentoonstellingen kent. Maar we bladeren door. We passeren een artikel over wandelaars en sporters in de natuur en remmen bij de Veluwschen Bandijk. Een dijk langs de IJsel – met één s, zoals toentertijd in 1915 werd geschreven. Jac. P. Thijsse maakte een Verkade-album met de naam De IJsel. Zo zie je maar weer dat in 1916 de IJssel en de Veluwe via een album van Verkade bij heel Nederland in huis kwam.
Ha Nelleke!
We kennen Nelleke Meersma en Adriaan Antonis van de bonte bentheimers. Onze eerste landvarkens van dat ras, Jet en Janneke, kwamen bij hen vandaan. Dat moet rond 2009 zijn geweest. Janneke leeft nog steeds. Maar we hebben ook samen met Nelleke in het bestuur van de Vereniging Het Nederlandse Bonte Bentheimer Landvarken gezeten en samengewerkt in het LNV Praktijknetwerk Het varken als landschapsontwikkelaar dat door hen was geïnitieerd.
Nelleke en Adriaan zijn (ook) nauw verbonden met de Stichting Zeldzame Huisdierrassen.
Hun Ouwendorperhoeve roept associaties met het buitenland op; het is als een oase tussen de Veluwse heuvels.
Van de melk van hun Friese melkschapen maakt Nelleke uitstekende kazen en zuivel. Wat overblijft gaat naar de varks. Dus als u in de omgeving van Garderen komt, dan weet u waar u moet zijn.
Heel mooi is het daarop volgende verhaal met de titel ‘De Natuur is dynamischer dan we denken’. Bioloog professor Frank Berendse gaat met emeritaat, zoals dat heet. Pensioen, dus. In 2011 deed hij het boek Natuur in Nederland verschijnen, dat een kleine hit werd. Berendse benadrukt al het moois wat de natuur in Nederland te bieden heeft.
Volgens de verslaggever zijn deze twee ijsvogels gefotografeerd bij de Barneveldse beek.
Direct hierna volgt een artikel dat de natuur bondgenoot laat zijn bij (bos)branden. ‘Laat de natuur voor je werken om de brand beheersbaar te houden,’ is een van de uitgangspunten van de nieuwe risicogerichte aanpak van bosbranden op de Veluwe. We zullen het beleven. Hopelijk niet.
Trage tocht
Op een van de laatste pagina’s staat een trage tocht beschreven. Een wandeltocht van 14 km. Die moet u lopen! Vooral omdat de route bijna langs ons, MergenMetz, loopt. Sterker nog, op het kaartje hebben we met een pijl aangegeven waar wij zijn gevestigd.
U wandelt door wat wij ‘onze verlengde achtertuin‘ noemen.
Awel, nu we toch bezig zijn doen we meteen een suggestie: als u bij een van de dagen bij ons langs komt (zie agenda), dan kunt u aansluitend deze prachtige wandeltocht maken. Laat de auto dan gewoon bij ons voor de deur staan – in de brede berm van de N225.
Abonnement met een fraai cadeau
Hebben we u een overtuigd van dit mooie blad? Abonneer u dan subiet. Bij een abonnement krijgt u het boek De Nieuwe Keuken van de Veluwe cadeau. Dat hebben we vorig jaar gerecenseerd. Nu gratis bij een abonnement!
Hoe groot is de Veluwe?
De Veluwe is niet beperkt tot het nationaal park De Hoge Veluwe, nee, het wordt begrensd door de waters Nederrijn (volgens ingewijden, de echte Rijn, want bij Nijmegen is het de Waal), de IJssel, de Veluwerandmeren en de Gelderse Vallei c.q. de provinciegrens met Utrecht.
Van vrienden moet je het niet hebben
Nu wonen we sinds 1985 in deze contreien en hebben hier ook veel vrienden en kennissen. Pas eind vorig jaar, tijdens de boekpresentatie van De Nieuwe Keuken van de Veluwe bij dezelfde uitgeverij als van Nieuwe Veluwe, vernamen niet alleen van het bestaan ervan maar ook dat men sterk overwoog op te houden met het blad. Het laatste nummer lag bij de drukker. We waren teleurgesteld dat we geen abonnement meer konden nemen. Potjandorie, dit hadden we eerder moeten weten! Onze vrienden en kennissen zijn misschien eigenwijs, maar vooral bescheiden. Alles lijkt vanzelfsprekend en zichzelf op de borst slaan doen ze niet. Martin Woestenburg, René Zanderink en Gabrielle de Nijs Bik hadden nooit verteld dat ze af en toe bijdragen leverden aan Nieuwe Veluwe. Of misschien zodanig terloops dat het eigenlijk niet doordrong.
Maar gelukkig, het bestaat en we zijn nu abonnee.
