Januari was niks. We kunnen ons nauwelijks heugen zoveel grauwe dagen achtereen te hebben geteld. Nu mag de gemiddelde temperatuur in die maand wel veel te hoog zijn geweest, maar we hebben liever zonnige dagen met een graad of tien vorst. Hoewel? De eerste tekenen van het voorjaar dienen zich aan.
Winterakoniet
De winterakoniet bloeit. Jaren geleden geplant in de boomcirkels onder de fruitbomen, laat het zich niet verdrijven door de ladingen mest die er iedere winter op worden gegooid. Praktisch gesproken moet het knolletje steeds dieper komen te liggen. Maar winterakoniet zaait zich ook uit.
Camelia Ros Beiaard
De camelia Ros Beiaard bij de ingang van het bos, bloeit ook. Camelia is een winterbloeier en lang niet altijd vorstbestendig. Drie jaar geleden hadden we er twee. Gekocht in België, bij cameliakwekerij Philipke in Dendermonde in Vlaanderen. Jos Aelbrecht, de kweker, had er bijna twintig jaar over gedaan deze winterharde variant met dubbele steenrode bloemen te kweken.Toen kochten we er twee voor honderd euro.
Nu hebben we er nog een.
De camelia is een trage groeier. Hij wordt vermeerderd uit bladstekken en na vijf jaar heeft de plant een lengte van zo'n zestig centimeter. Grote camelia's zijn duur.
Onze enige Ros Beiaard is nu ongeveer een meter hoog. Hij zal nog flink moeten groeien. Doch het beeld om, tussen twee hoge camelia's door, als het ware het bos binnen te treden, is nu een vervlogen droom.
Zwarte bes
De zwarte bessenstruik die naast het kippenhok staat, begint ook al te botten. Soms vraag ik mij af: dit kan toch niet slecht zijn? Als de planten langer doorleven en eerder uitkomen, dan wordt toch per saldo meer CO2 weggevangen?
Naschrift
We leven in oostelijk Gelderland, ja! En er zijn altijd mensen die, net als je dit stukje schrijft, die vertellen dat ze rond Zeist al velden met narcissen – 'Waren het geen winterakonieten?' 'Nee, man. Zo hoog. Narcissen, zeg ik toch!' -en crocussen hebben gezien. Hier niet. Hier is het 's winters altijd een paar graden kouder. Of beter: minder warm
