Een van de "plichten" om een oud of bijzonder ras in stand te houden is vermenigvuldiging. Dus zaadwinning. En dat is helemaal niet moeilijk.
In het late najaar of de vroege winter kuilen we van alles in. Onze wintervoorraad. (Lees dit.) Zo ook enkele witte Belgische wortels. Die hebben we het voorjaar weer geplant voor zaadwinning. Ze mochten bloeien.
Uit onze eigen groentebeschrijving: 'De wortel is een schermbloemige en een tweejarig gewas die het tweede jaar bloeit. Kruising met wilde peen en andere rassen is mogelijk. Houdt minstens 500 meter afstand van andere bloeiende wortelrassen. Bewaar uitgekozen wortels 's winters vorstvrij. Plant ze begin maart weer uit op 50 cm van elkaar. Ze kunnen een meter hoog worden en hebben misschien wat steun nodig. In september worden de zaden rijp en kleuren bruin. Schermen rijpen niet gelijktijdig en moeten dus stuk voor stuk worden geoogst. Droog ze minstens twee weken. Wrijf ze met de hand fijn en verzamel het zaad.'
50 cm
En dat hebben we ook gedaan. Op ons aparte experimenteer bed hebben we drie wortels in de grond gestoken. Die 50 cm is noodzakelijk; ze worden groot en concurreren dus ook. Als ze dicht op elkaar staan zullen enkele het loodje leggen.
Uitpluizen?
Het is overigens nog de vraag in hoeverre we de zaadjes van de "troep" gaan scheiden. Wat vervuiling is wel handig om het dun(ner) zaaien in 2012.
|
|
|
|
|
|
|
|
Zo staan ze te bloeien. Het is net fluitekruid of iets dergelijks.
Detail uit de foto boven. Het harige zaad van deze wortelsoort is al duidelijk zichtbaar.
Bordje grof zaad, nog te schonen.
Detailopname.
