Zoete taart van pompoen met wat sinaasappelschil, kardemom, gember en vanille. Uitstekende afsluiting van een lichte maaltijd.
- 75 gr suiker
- 150 gr roomboter
- 250 gr bloem
- snufje zout
- 500 gr pompoen (zonder schil of pit), in grote stukken
- 75 gr suiker
- 2 st kardemompeulen, de zwarte zaadjes eruit gehaald en fijngemalen (in bijv. een vijzel)
- 3 st eieren
- 10 gr verse gember (zonder schil), fijn geraspt
- 1 st sinaasappel, alleen het rasp van schil van een kleine onbespoten sinaasappel
- 1 st vanillestokje, alleen merg
- 200 ml slagroom
- 100 gr amandelspijs
-
Verwarm de oven voor op 190o C. Dit is een recept voor een springvorm van 22 cm.
-
Smelt de boter in een pannetje, haal van het vuur en voeg al roerend suiker, zout en bloem toe, kneed er dan een soepel deeg van. (Dat is in het begin eerder een beslag, maar wordt later droog en korrelig.)
-
Bekleed een (lage) springvorm met bakpapier en duw het deeg in de vorm. Laat dit koud worden in de koelkast.
-
Kook de stukken pompoen in wat water in een kwartiertje zacht en stamp tot moes (laat even iets afkoelen).
-
Meng met een mixer eieren, suiker, room, sinaasappelrasp, kardemom, gember en vanille en voeg daarna de pompoenpuree toe.
-
Haal de bakvorm met deeg uit de koelkast en bestrooi de bodem met verkruimeld amandelspijs.
-
Giet er dan de vulling rustig overheen (wellicht komt de amandelspijs naar boven drijven, maar dat geeft niets) en bak de pompoentaart in 45-60 minuten gaar.
-
Laat afkoelen en serveer hem naar believen met een flinke klodder slagroom.
- 1 kg ruwe pompoen (Hokkaido / Uchiki kuri) ~ 675 gram schoon
- Bij mij kwam het amandelspijs niet bovendrijven.
- Het bekleden van de bakvorm is gewoon pleisteren met stukken deeg. Ik had een vorm van 26 cm diameter en moest deeg bijmaken.
- Lekker, maar ook wel een machtige taart.
18 november 2009
Een taart met een verhaaltje: Toen ik Anne na het Slow Food Smaakfestijn sprak, was ze lyrisch over de pompoentaart die ze bij de stand van Om De Tuin had geproefd. Nu ken ik Maria en Kees goed genoeg om te weten dat ze wel eens recepten van onze website lenen. Die voegen ze dan bij de groenten die ze her en der uitleveren. Dus ik dacht dat Anne deze taart bedoelde.
“Nee, deze!” mailde Anne terug met het recept dat u hier aantreft. Dat was 12 oktober.
Vandaag aten Maria en Kees mee.
“Dat lijkt wel op jouw taart,” zei Maria tegen Kees toen ze ‘m op het aanrecht zag staan. Kees is bescheiden, dus liet zich niet gelden. Later kwam de aap uit de mouw.
“Mijn taart was met citroen en met Jaspée de Vendée. Dat is een heel zoete pompoen, haast meloen.”
“Waar had je het recept vandaan?” vroeg ik, de onderste steen boven halend.
“Uit het Pompoenenboekje. Maar dat recept had ik wat aangepast.”
En Anne paste het wat aan en ik paste het wat aan door er geen Jaspée de Vendée maar Hokkaido in te gebruiken.
