Kalken doen we in het najaar. Bemesten en compost in de moestuin aanbrengen na de vorst, in het vroege voorjaar. Maar dit jaar is anders. Nu.
Kiezen is moeilijk en met stront gooien kunnen we allemaal. Het is een oude grap met een kern van waarheid. Maar nu gaat ie letterlijk op.
We gokken erop dat het niets meer wordt, deze winter. Althans geen heuse vorstperiode.
We hebben de eerste lagen mest aangebracht. (Lees hier ons bemestingsplan.) Wij gebruiken varkensmest van onze eigen varks. Dat is goed bevallen. (Vroeger werd varkensmest ontraden. Zeker mest vanuit de intensieve varkenshouderij. Er werd koper aan het voer toegevoegd, om de biggen sneller te laten groeien. En koper is over het algemeen niet goed voor planten – wel voor bladgroenten als sla.)
Dilemma
Het dilemma is het volgende (met onze zandgrond): Naar mate het regenachtig blijft, spoelt meer voedingswaarde naar de diepere gronden. Later bemesten voorkomt te snel wegspoelen van voedingsstoffen. Maar de "huidige" grond bevat ook voeding die door regen wordt weggewassen. En mest op de hoop ligt ook in de regen. Kortom, de keus is arbitrair: straks arme(re) grond met verse(re) mest of nu minder arme grond met verse mest (die straks deels is uitgespoeld). Wat is de kwaliteit als het zaaien en uitplanten van zaailingen begint?
We zouden eigenlijk een bodemtests door het BLGG moeten laten doen om het verschil te meten. Maar niet nu.
