Tuinbonen

Zelf zaad winnen van tuinbonen betekent: geen tuinbonen eten – of althans een deel ervan niet.

Zelf- en kruisbestuiving

Tuinbonen (lees hier over de tuinboon, de geschiedenis, voedingswaarde, teelt) zijn zelfbestuivers maar dankzij de insecten komt kruisbestuiving voor. Vooral door bijen.
De bloemen gaan ‘s morgens open. De helmknop van de meeldraad maakt het stuifmeel ‘s nachts, voor het open gaan van de bloem, aan. Maar bestuiving gebeurt echter door insecten. Dus de kans op kruisbestuiving is groot.

Dus luidt het advies om maar één soort tuinbonen en dan ook minstens een stuk of twintig, voldoende althans, te planten. En niet in de buurt van andere moestuinen met tuinbonen.
Slecht ogende planten en planten met afwijkend blad kunnen worden weggenomen, zodat de te oogsten zaden vaneen goede kwaliteit plant getuigen. 
De gevolgen van kruisbestuiving met andere rassen is pas te zien na het zaaien van de nieuwe oogst.

Zwarte bonen

Laat de bonen zo lang mogelijk aan de plant zitten, tot ze zwart en droog zijn (bij nat weer opletten: het kan ook gaan rotten en schimmelen).

Vervolgens de bonen doppen en schoonmaken. Als u veel bonen wilt doppen kunt u de gedroogde zwarte peulen kraken en dan wannen: in de wind van een bak in een andere over”gieten”.

Controleer gevlekt zaad op gaatjes van de bonenkever. Als u twijfelt of u alles te pakken heeft: doe de zaden in de diepvriezer gedurende vijf dagen. De bonenkever en de larven zijn dood, het zaad niet. De schade van de bonenkever tast op zich het zaad niet aan, tenzij de kiem/embryo van het tuinbonenzaadje is aangevreten.

Opslag/bewaren

Zorg ervoor dat de bonen goed gedroogd zijn voor u ze opslaat. Tuinbonenzaad blijft zeker drie jaar goed.