Wij wensen jullie allemaal een voorspoedig en gezond 2022. En wees aardig voor elkaar.

De afgelopen twee jaar is een aantal workshops en ook ons Sint Jan-evenement door Covid-19 geannuleerd. Maar we gaan van het beste uit, plannen weer het een en ander en dan zien we elkaar misschien 😊

Zoals elk jaar kiezen we een kunstwerk bij onze nieuwjaarswens. Dit keer is het Winterlandschap van Lucas van Valckenborch, de zestiende-eeuwse landschapsschilder.

Het schilderij verbeeldt veel achter de vitrage van magische sneeuwvlokken. Het is koud; er wordt lustig met sneeuwballen gegooid, zelfs vanuit een bovenraam.
In de verte, in het grijswitte landschap onder de twee vogels, ontwaren we de contouren van huizen. Ligt daar een dorp? Of de grote stad?

Links en rechts lopen mensen met hout en takkenbossen op hun hoofd of over hun schouders en zelfs een volgeladen wagen – van gas was toen nog geen sprake, laat staan een hoge gasprijs.
Is daar, uiterst rechts, het terras van een herberg? Zes, zeven personen staan onder een afdak. Misschien drinken ze dan wel een zoopje – de warme drank van bockbier, rum en kruiden. Zonder QR code.

Het paard in het midden, dat de arrenslee trekt, lijkt bellen op zijn halster te hebben en een hertengewei om zijn nek te dragen. Of is het werkelijk een edelhert, of rendier?

Links lopen mensen, de sneeuw trotserend, de heuvel af. De man, vooraan met de groene jas, draagt een kind, de vrouw met het witte schort een mand. Waar komen ze vandaan? En daarachter, achter de dikke boom, lopen twee mensen en verderop nog iemand met takkenbossen op hun nek. En boven, bij het huis, staan ook twee knapen met sneeuwballen naar elkaar te gooien.

Toen piekerde geen mens over globale opwarming en klimaatverandering. Maar misschien wordt het bij ons nog een beetje winter, meestal valt er in februari wel wat sneeuw.