Aangespoeld is een leuk en informatief boek over hetgeen je allemaal op het strand kunt vinden. De auteurs volstaan niet met droge feiten, maar geven ook context door achtergrondverhalen en anekdotes. Dat geeft een extra dimensie aan de strandbelevenis.
Het is een serieus, gedegen gemaakt boek dat talloze, niet alle, schelpen, dieren, wieren en meer dat je aan het strand kunt vinden, beschrijft. Het bevat veel prachtige foto’s. Aangespoeld materiaal van de scheepvaart ontbreekt. Daarmee is het geen boek voor de jutters. Hoewel de zee zelf ook na een fikse storm veel natuurlijke schatten op het strand legt.
Als je aan de kust woont en/of regelmatig langs het strand wandelt met je hoofd naar beneden, dan zie je veel schelpen, soms een eikapsel van een rog of eitjes van een wulk. Dan is dit boek een boek voor jou. (Tenzij je alles al weet.)
“Schoonheid is niet enkel te vinden in een esthetische vorm of een subtiele kleurschakering, ook het verhaal achter elke vondst, de kennis over hun identiteit, de wetenschap over hun eigenschappen en het inzicht in wat deze teweegbrengen maken de beleving ervan veelzijdiger en mooier. Want alles heeft een geschiedenis.”
De auteurs zijn Vlaams, dus soms worden Vlaamse plaatsnamen genoemd. Maar Vlaanderen en Nederland liggen aan dezelfde Noordzee en over het algemeen spoelen dezelfde schelpen en dergelijke aan. En ook de taal is hetzelfde. Dus dat mag niet hinderen.
| Titel | Aangespoeld |
| Van | Stefaan Wera & Koen Fraussen |
| Uitgever | Sterck & De Vreese |
| ISBN | 9789 4647 1000 7 |
| Verschenen | 13 maart 2023 |
| Prijs | € 24,90 |
| Verkrijgbaar bij | Ga bij voorkeur naar de echte boekhandel van steen en cement. Als je toch online wil kopen, neem dan deze webwinkel. Dat is echte. |
Ik ben geboren en getogen in Bergen NH, en daar hoort Bergen aan Zee bij. Wij waren jaarrond regelmatig op het strand te vinden. Als kind verzamelde ik van alles. Ik kreeg van mijn ouders het boek ‘Wat vind ik aan het strand’ van dr. W.J. Prud’homme van Reine, van 1963. Ik heb het boek nog steeds (zie de verbruinde omslag).
Dit boek, Aangespoeld, is een niveau hoger. Mijn vader maakte voor mij een vitrinekistje. Erin waren mijn gevonden schelpen en overblijfselen van dieren geplakt: een gedroogde zeester, muiltje, pelikaanvoetje, Chinees hoedje en diverse andere schelpen, het rugschild van een inktvis (zeeschuim), eikapsel van een rog, een wulk, eieren van een wulk en een opgedroogde zeenaald was er in een bocht tussen gelegd. De kust zat in het kistje en nog altijd in mijn genen.
Intrigerende titels
De hoofdstukken in Aangespoeld hebben intrigerende titels, daar kan je vaak niet herleiden over welke schelp of welk dier het gaat. Maar in de inhoudsopgave staat het aangespoelde object in kwestie onder de titel vermeld.
Zo gaat ‘Een addertje onder het zand’ over de vis pieterman, die, net als de adder (Vipera berus), een giftig beestje is. Wera en Fraussen vertellen een mooi verhaal over het testen van de giftigheid op de mens. Je zal maar Louis Alphonse zijn. Hij heeft het ternauwernood overleefd. Maar de vis is ook eetbaar en bijzonder smakelijk. De kogelvis van de Lage Landen, zullen we maar zeggen. (Een adder is van het geslacht Vipera, de pieterman heeft als soortnaam vipera.)
Het eerste hoofdstuk heet ‘Samenwerkende vennootschap’ en gaat over de heremietkreeft en zeerasp. Die kreeft ken ik wel. Schelpen met een zanderig oppervlak ook, maar ik heb nooit geweten dat dat ‘zand’ eigenlijk een kolonie hydoïdpoliepen is. Ze nestelen zich graag op de hoorntjes waar heremietkreeften in leven. Waarom?
Naaktslakken, ook in zee
Menig moestuinier ziet 2024 als het jaar van de naaktslak. We lezen dat er ook naaktslakken in zee leven. En zeepaddenstoelen, nou ja, dat is de naam voor een kwal. Maar toch. De zeekat is een inktvis en regelmatig vind je zeeschuim, het witte rugschild van het dier, op het strand. We lezen dat inktvissen de meest intelligente ongewervelde dieren zijn. Maar dat rugschild dan? Dat is toch iets van een skelet?
Uiteraard gaat het ook over mosselen en oesters. Tijdens de Horecava 2025 was Barbera Rodenburg op de Slow Food stand aanwezig met haar Wilde Waddenoesters. Dat is een invasieve Japanse oester. We lezen dat deze door oesterkwekers uit Oostende is geïntroduceerd. Amai!
In mijn kistje zit ook een oesterschelp, Niet zo rond, eerder langgerekt. Welke soort was dat?
Zo-even noemden we zeeslak. Er zijn ook zeeboontjes, lezen we. En het muiltje, dat ook in mijn vitrinekistje zit, is een invasieve exoot uit Noord-Amerika. Die zijn we liever kwijt dan rijk. Het kistje is al zeker zestig jaar oud, dus we zijn er kennelijk niets mee opgeschoten, gezien het feit dat het muiltje in dit boek wordt genoemd.
Enfin, zo passeert er heel veel leuks en verbazingwekkends de revue. Zeevonken die de zee doen oplichten, de zwaardschedes en mesheften, het blaaswier (gezonde groente), zeepokken en meer.
Erg fijn boek.
