Wildplukken, culinaire inspiratie
Een zeer welkom boek. Bea Möllers is een donkergroene duizendpoot (o.a. bekend van Gaaf Groen). Vier jaar lang scheef zij voor het Noordhollands Dagblad columns over de planten die in het wild voorkomen en wat je er zoal allemaal mee kunt doen. Daar waar andere schrijvers ophouden, begint Bea. En dat maakt het een zeer welkom boek in dit tijdperk van wildplukken.
Eigenlijk doen we het allemaal verkeerd door meteen een wildplukgids te kopen. Als u ook denkt dit voorjaar gewapend met tas, schaar en mes de natuur in te gaan, dan moet u eigenlijk eerst dit boek lezen. Blijft het u boeien, koop dan pas een wildplukboek die u helpt de planten te identificeren.
| Titel | Wildplukken – culinaire inspiratie |
| Van | Bea Möllers |
| Uitgever | Van Duuren Media |
| ISBN | 978 90 5940 791 6 |
| Verschenen | oktober 2014 |
| Prijs | € 14,95 |
| Verkrijgbaar bij | Alle boekhandels en indien u online wenst te winkelen, raden we de Libris-webwinkel aan. Dan verdienen de boekhandels zelf ook nog iets. |
Leuk boek. Kost geen fluit. Gewoon kopen!
Hop, hop!
De verhalen in dit boek zijn ingedeeld naar seizoen. Omdat nu ook de kalenderlente is begonnen, kijken we daar natuurlijk eerst. En de allereerste gaat over het maken van een frisdrank van vlierbloesems – vlierbloesemschermen. En wat ze fout deed. Want van fouten kun je leren en wij van Bea haar fouten.
Hop is ook zo’n boeiende plant. Een aantal jaar geleden waren de hopscheuten een hype. Men ging er zelfs voor naar België. Wij hebben ook hop in onze Eetbare Siertuin, maar laten de scheuten zich ontwikkelen en oogsten wat later de hoptoppen. Bea schrijft over hopscheuten en verderop in het boek – en dus verderop in het jaar – over thee van de hopbellen.
Paardenbloemworteldrank. Je zou het woord niet zelf kunnen verzinnen. De paardenbloem is in alle opzichten een bijzonder heilzame en eetbare plant. Het Latijnse officinale in de naam Tarazacum officinale verwijst daar naar. Van de bloemen kan je mooie gelei maken of paardenbloemboter, het (gebleekte) blad is eetbaar als sla. En nu lezen wij van een drank van de wortels. Makkelijk te maken. Maar je moet het wel even weten.
Berkensap vangen lijkt moeilijker dan het is. Eerlijk gezegd hebben we bij de aanleg van onze Eetbare Siertuin een berk laten staan.
“Voor berkensap,” zei ik tegen iedereen die ook maar een hint in de richting van het omhalen van de boom gaf. Ik had van berkensap gehoor, maar hoe het af te tappen wist in niet. Eigenlijk heel simpel, lees ik in dit boek. Dat gaan we deze week meteen doen.
Eikeltjeskoffie
Eikeltjeskoffie. Wie kent het niet? Volgens mij alleen honderdjarigen, zij die de oorlog hebben meegemaakt en zij die als kind uit de boeken over Paulus de Boskabouter werden voorgelezen of het op de radio volgden. En, volgens Bea, de lezers van de Vrekkenkrant (thans het blad: Genoeg).
We lezen hoe we het moeten maken en dat het een goede werking op het bloedsuikergehalte heeft. ‘Net als kaneel’ staat er. Kijk, ook dat laatste wisten we niet.
Wat krijgen we nu?! Brandnetelzaad?
‘Eet eens brandnetelzaad’ luidt de kop van het stukje. ‘Een goede raad’ staat er nog in een blauw kadertje boven geplakt.
Ja, we eten in het vroege voorjaar brandneteltoppen. Smaakt uitstekend en is gezond. Dat schrijft Bea ook. Brandnetelzaad schijnt een ‘van oudsher bekend afrodisiacum’ te zijn. Laat voor ons dat ‘van oudsher bekend’ maar weg; nooit van gehoord.
De zaden hebben een nootachtige smaak, schrijft Bea, en ook de onrijpe zaden waren lekker.
“De werking was ook fenomenaal: brandnetelzaad is inderdaad lustverhogend, in mijn geval vooral eetlustverhogend,” schrijft ze.
En zo lezen we nog veel meer wetenswaardigheden. Zoals over de duindoorn, dat is een goed bekende heester bij hen die aan de kusten wonen. Op het Duitse eiland Rügen is er een hele Sanddorn-cultuur rond de oranje bessen ontstaan. Het is een bijzonder gezonde bes waar je sap van kunt maken, maar ook kunt verwerken in een duindoorntaart, zoals in dit boek getoond.
En ook leuk: In het deel over de winter treffen we een plant die ook in het wild in onze tuinen voorkomt: de winterpostelein. Ach, we kunnen elke bladzijde wel beschrijven.
Dus: Leuk boek. Kost geen fluit. Kopen!
