Wie aan de kust woont, weet waar hij lekker kan eten. Want net als in elke andere plaats kennen ook kustplaatsen winkels waar je topproducten kan krijgen. Zeelust beoogt een gids te zijn met de mooiste eetgelegenheden en speciaalzaken langs de Nederlandse kust.
De titel wekt verwachtingen op die door de inhoud niet worden waargemaakt. Het is een fraai voorbeeld van dat een verzorgde opmaak alleen niet voldoende is voor een prettig boek. Wat een gids voor de culinair ingestelde kustbezoeker moet zijn, komt over als een weinig inspirerende bundel met veel obligate teksten. De foto’s van Coco Duivenvoorde geven de indruk dat ze niet in alle plaatsen even goed heeft bezocht. Of anders gesteld: Het had wel wat meer mogen zijn.
Als er iets mist aan dit boek, is het wel pizzazz
. Enfin, adressen verouderen binnen een paar jaar. De enige zinvolle toepassing zien we voor diegenen die tussen nu en twee jaar Nederlands Kustpad gaan lopen.| Titel | Zeelust, van Texel tot Zeeland (de andere Waddeneilanden doen er kennelijk niet toe) |
| Van | Jonah Freud & Cijn Prins |
| Uitgever | Fontaine Uitgevers |
| ISBN | 978 90 5956 735 1 |
| Verschenen | mei 2017 |
| Prijs | € 18,95 |
| Verkrijgbaar bij | Alle boekhandels en indien u online wenst te winkelen, raden we de Libris-webwinkel aan, dan heeft de boekhandel er ook wat aan.. |
Uit het voorwoord begrijpen we dat moeder en dochter in april 2015 een gids over Amsterdam deden verschijnen – Heerlijk Amsterdam – en dat de uitgever hen had gevraagd hetzelfde trucje te doen voor de Nederlandse kust.
Bij het schrijven van een boek over Amsterdam konden we uitgaan van jarenlange ervaring, maar bij dit boek moesten we veel meer op onderzoek uit, naar voor ons nog onontdekte plekken. En wat was dat een feest! We begonnen op Texel en zijn in tweeënhalve week naar Zeeland gereden. Onderweg spraken we iedereen aan om erachter te komen wat hun favoriete adressen waren [….]”
Geen research vooraf
Daar zit ‘m kennelijk de kneep. Vooraf is dus geen research gedaan. Typisch is dat op Texel de restaurants die meedoen in Slow Food Chefs Alliantie, zoals Grand Hotel Opduin en Wambinge of De Lindenboom en Prins Hendrik niet worden genoemd. Het is maar een voorbeeld.
Tweeënhalve week zijn zestien dagen. En dan moeten Jonah en Cijn van en naar Amsterdam èn voor Texel minstens twee keer met de veerboot, dus, stel, effectief veertien dagen. We tellen in het register tweeënveertig plaatsnamen, en dan hebben we ongetwijfeld niet alle kustoorden gehad. In Wikipedia worden vierenvijftig badplaatsen vermeld. Maar toch. Van De Cocksdorp in het noorden van Texel tot Cadzand in Zeeuws-Vlaanderen is over binnenwegen, langs de kust, pakweg 550 kilometer. Dat zijn dus zo’n 40 km per dag.
Drie of meer plaatsen per dag
De dames-auteurs moeten dus per dag minstens drie plaatsen hebben bezocht; gezien de aandacht voor wat grotere of meer bekende plaatsen als Zandvoort, Scheveningen maar ook Vlissingen, lijkt het een schier onmogelijke taak om iets fatsoenlijks af te leveren. Kunt u het zich voorstellen? Stop in Camperduin, stop in Hargen aan Zee (een verbindingsweg, dus heen en terug) door naar Bergen aan Zee. Daar parkeren ze de auto aan het Van der Wijckplein.
Raampje naar beneden draaien en vervolgens voorbijgangers vragen wat de bijzondere adressen zijn.
Hebben we er drie?
Ja? Okay, is voldoende. Verderrr!
Over de Zeeweg weer terugrijden en bij de Franschman rechtsaf, richting de Egmonden. In Egmond aan Zee besluiten moeder en dochter in Hotel Zuiderduin te overnachten. Het einde van de middag is gebruikt om dit plaatsje in kaart te brengen. Dat levert maar liefst zestien adressen.
Zo ongeveer moet het zijn gegaan, stellen we ons voor.
Gemiste kansen
Dat je Renesse links laat liggen, kunnen we nog begrijpen, gezien de reputatie van deze badplaats. Maar Domburg op Walcheren negeren is raar. Dit is niet alleen een bekende badplaats, maar het kent ook talloze leuke eetgelegenheden. En Rockanje bestaat ook niet in de gids, terwijl daar wel Aan Zee is. Natuurlijk wordt er altijd het een en ander over het hoofd gezien, maar met wat informatievergaring vooraf – vanuit de Amsterdamse binnenstad de juiste mensen benaderen, bijvoorbeeld de Slow Food Convivia – had het zo veel beter kunnen zijn.
Erg leuk is dat bij Pure C in Cadzand – Zeeuws-Vlaanderen – staat dat het oer-Hollands is. Welnu, historisch gezien sprak men altijd van Holland en Zeeland. En voor Zeeuws-Vlaanderen geldt dat men liever bij Vlaanderen had gehoord. Kortom, een beetje dom.
Parels zonder glans
Het heeft er alles van weg dat men, weer thuis gekomen, nog af en toe de hulp van Google en het Internet is ingeroepen om een beetje verhaal per adresje te concipiëren. Zo weinig spannend zijn veel van de teksten die moeten staan voor “de pareltjes van eetgelegenheden en speciaalzaken” – zoals de tekst op de achterzijde luidt.
Met dank aan Martin Woestenburg die zich, net zoals ik, eveneens verbaasde over de kwaliteit van de inhoud en spontaan op een aantal gemiste kansen wees.
