Gaat dat zien! Gaat dat zien! Schapenheld!

Vanaf 21 februari 2019 gaat de film/documentaire Schapenheld de bioscopen in. Het was de sensatie van IDFA. En nu al zeventig geplande voorstellingen van Alkmaar tot Zwolle. Een film die absoluut de moeite waard is om te zien en te beleven. We bevelen het van harte aan.

Kijk op de website bij Vertoningen waar de film draait.

Schapenheld is geselecteerd voor het Thessaloniki Documentaire Festival in Griekenland, waar de film op 6 maart zijn internationale première
beleeft. Ook het One World Human Rights Festival in Praag en het DOK.Fest München hebben de film geselecteerd. Schapenheld opent op donderdag 21 februari het DOCfeed festival in Eindhoven.

Schaapsherder Stijn Hilgers leeft met zijn gezin in een idyllische boerderij in Brabant, hij reist met zijn kudde per jaar duizenden kilometers om zijn dieren te laten grazen. Maar achter het romantische beeld schuilt dat Stijn zich staande moet houden terwijl de heidegebieden steeds verder worden ingesloten tussen uitdijende Vinex-wijken en industrieterreinen en het marktdenken de greep krijgt op het natuurbeheer.

De lezers die ons al langer kennen, weten dat we ons verbonden voelen met het lot van de zelfstandige, trekkende herders. Hoewel het oudste beroep van de wereld iets heel anders is, komt schaapsherder daar wel dichtbij in de buurt. Het is eeuwig zonde als dit uitsterft. Lees dit eens.

Vakmensen

Door de economisering van de wereld en de politieke kijk op de werkelijkheid, is dit beroep gedoemd uit te sterven. We hebben het niet over de toeristische kuddes die rond een schaapskooi op bijvoorbeeld de Ginkelse Heide dolen. We hebben het niet over de gerasterde schapen die achter een schrikdraad ergens worden geparkeerd.

Nee, we hebben het over de vakmensen. De trekkende herders die met hun kuddes natuurgebieden begrazen en de natuur onderhouden. Ze hebben geen eigen grond. Zij verlenen een dienst aan natuurbeheerders. En eigenlijk aan ons.

Stijn Hilgers is zo’n herder. Ga de film bekijken.

Inmiddels is het Gilde van Traditionele Schaapherders opgericht èn een Stichting Heideboerderij. Met name dat laatste moet een bestaansmodel voor de herders opleveren.
Kort door de bocht komt het op het volgende neer: De herder met de kudde trekt de natuur in, de schapen grazen en poepen ergens anders (gerasterde schapen eten gras weg, maar poepen de zaden weer op dezelfde plek uit, lekker handig….)
In het systeem van de Heideboerderij hoort ook de potstal. Mest gaat, net als vroeger op de akkers. Er wordt daar natuurinclusieve landbouw bedreven met bijvoorbeeld oude granen. De bakker bakt brood met bijvoorbeeld Veluws Kruiprogge. Schapen worden geslacht, het vlees wordt verkocht, enzovoorts. Eigenlijk is het weer een systeem van pakweg honderd jaar geleden. Een samenwerkingsverband van een aantal ondernemers. Het voorbeeld van een succesvolle heideboerderij vindt u op de Lüneburger Heide. In Duitsland.