De Eetbare Tuin

p. Wat een onderhoudend en informatief tuinboek, zeg. Het belicht de nieuwe paden, die vandaag de dag in (moes-)tuinland worden bewandeld. Werkelijk een aanrader voor iedereen die serieus met het nieuwe ecologisch moestuinieren wil beginnen.

Op ons lijf geschreven

We ontvingen het boek onlangs. Dus allerlei tips voor polycultuur komen als mosterd na de maaltijd. Maar het is wel een bevestiging van onze aanpak.

Wat ons bijzonder treft is dat ook zij het woord polycultuur gebruikt en daar in het boek ook aan vasthoudt. De Franse, klassieke, potager is in principe een moestuin in rechte lijnen. De Britsecottage garden is, volgens haar, eerder een ogenschijnlijke mengelmoes van bloemen en eetbare gewassen.
"Bij eetbare tuinen zijn overal in het tuinlandschap functionele gewassen gezaaid en geplant. Met andere woorden: bijna alles wat je ziet kun je eten." En dat is polycultuur.

Alys Fowler stuitte bij haar zoektocht op Internet naar mensen die ook polycultuur bedreven, op de permacultuur en haar beoefenaars. Ze houdt gepast afstand. "Jonge, hippe stadstuiniers" die de manier waarop we eten verbouwen onder de loep nemen. En: "Noem het hoe je wilt, de eetbare tuin, ecologisch tuinieren, het is hoe je het ook wendt of keert een andere benadering."

Het boek is geen leer in de zin van geloof. Dat is wat wij bij (sommige) mensen die permacultuur bedrijven zijn tegengekomen. Er is niet één waarheid en de natuur is verrassen en weerbarstig tegelijk. Alys nodigt uit tot experimenteren, tot leren.

Voor starters en gevorderden

In grote lijnen behandelt het boek goed wat een startende ecologische moestuinier moet weten. Dus over vruchtbare grond, zelf potgrond maken, zelf compost maken, vloeibare voeding (over smeerwortelaftreksel en Bocking 14). Niet te veel, niet te weinig. En ze schrijft alles uit eigen ervaring. Dat is prettig. Ook voor de meer ervaren moestuinier, want die ziet bevestiging in wat hij of zij doet dan wel dat er nieuwe kennis wordt opgedaan. Fowler maakt ook kleine uitstapjes, zoals plukken in het wild (ook heel erg hot vandaag de dag) en de tuin in potten en bakken. De minimum potdiepte die ze daarbij voor de verschillende gewassen aangeeft, is bijzonder handig. Nooit eerder gezien in een boek.

Overblijvende groenteplanten

Alleen vrouwen willen eetbare bloemen telen. 
De vaste planten onder de groenten zijn natuurlijk uitermate geschikt voor de polycultuurtuin. Ook in onze tuin zijn die voorzien. Grappig, zij schrijft dat ze nog altijd op zoek is naar de overblijvende 'Daubenton'-kool. Van de vaste groenten (rabarber, aardperen, mierikswortel,uien enz.) gaat ze over naar de vaste kruiden en eetbaar sierfruit. En van daar naar vijgen, aardbeien, bramen, bosbessen. Geweldig. Wij hebben met ons ontwerp van de polycultuurTUIN duidelijke keuzes gemaakt; dat wat in onze moestuin staat, blijft daar. Uitgezonderd de vaste planten. Dit boek van Fowler is een heuse mix van alle groenten en fruiten. En…. eetbare bloemen. Dat is en blijft voor mij des vrouws. Mrs. M jubelt bij Oost-Indische kers en dergelijke.Anthonetta, die het beplantingsschema voor de polycultuurTUIN heeft gemaakt, kiest ook voor eetbare bloemen. Enfin, aan mij is dat niet besteed.

Compleet

Het is een compleet boek, omdat ze ook het zelf zaden bewaren beschrijft èn de oogst. Tot en met de Gouden Jamregels. En natuurlijk een dosis recepten – dat had van mij niet gehoeven. Het is geen kookboek.