5 april 2012
Drie gedachten deze dag:
|
1 |
We kunnen wel leuk in onze nieuwsbrief schrijven over the hungry gap, maar ja, wat jong groen als brave hendrik, blaassilene (stridolo klinkt lekkerder) of brandneteltoppen is ook niet alles. Dus dit is de tijd om af en toe eens broccoli te kopen. Beschouw het als een verworvenheid van de hedendaagse maatschappij. |
|
2 |
Als we met zijn tweeën zijn, eten we makkelijk en voedzaam. Dit gerecht kost niet veel tijd, hooguit een uur. |
|
3 |
"Jeemig. Broccili," verzuchtte ik. In gedachten, want hardop had geen zin. Er was niemand anders in de keuken. Maar als ik niet direct weet wat te maken, sla ik aan het experimenteren met Smaakvrienden. Daar stond vriendje mosterd bij broccoli. |
|
|
Ja. Ik weet het. Ik lijk wel een wandelende reclamezuil voor Smaakvrienden, maar ik vind het nu eenmaal een geweldig kookboek. Het enige echte kookboek.
|
Bereiding
Met neme twee middelgrote uien. Die pelt men en snijdt men in niet te dikke ringen.
Men neme twee tenen knoflook, die kneust men ligt, trekt de schil eraf en snijdt ze in dunne plakken.
Men neme een carotte blanche a collet vert hors terre (vertaald: witte wortel met boven de grond groene schouders) maakt deze schoon en snijdt ze in plakjes van een halve centimeter.
In een kasserol op middelhoog vuur giet men een hoeveelheid olijfolie overeenkomstig twee eetlepelen. Hierin smoort men de ui en doet wat later de knoflook en de wortelplakjes erbij tot het een en het ander glazig is. Vuur uit en af laten koelen.
Tijdens het smoren der ui en knoflook, zet men een pan water op het vuur. Men neme een forse stronk broccoli en snijdt de roosjes eraf. Te forse roosjes klieft men middendoor.
Men blanchere de broccoliroosjes gedurende een minuut in ziedend water en hevelt ze direct over in een ruime kom of bak koud water. (Anders garen de roosjes door.) Afgieten en uit laten lekken.
Men neme vijf eieren die men los klopt. Daardoorheen twee of meer eetlepels ricotta en twee à drie eetlepels grove mosterd. En een dikke theelepel Dijon-mosterd. Plus een leuke snuf zout. Van dit geheel een beslag maken.
Men roere hier de gesmoorde ui en knoflook doorheen. Eventueel een scheutje melk erdoor om dit beslag iets dunner, dus meer gietbaar te maken.
Optioneel: men neme een stuk stevig witvisfilet en snijdt het in blokjes van ongeveer 1 x 1 cm.
Men neme een quichevorm. Die wordt bekleedt met bladerdeeg dan wel hartig deeg. Indien men dat laatste doet, is het zinvol de vorm met boter te besmeren en te bestuiven met bloem, alvorens men het deeg erin legt.
In een op 220o C verhitte oven bakt men de bodem gedurende tien minuten à een kwartier voor.
Men het voorgebakken quichedeeg in de vorm gelijkmatig met de broccoliroosjes en drapeert daartussen de blokjes vis. Vervolgens overgiet men het geheel met het beslag. Eventueel wat aanduwen met een vlakke spatel.
Men schuive het geheel weer in de oven en halt het na twintig à dertig minuten er uit.
Klaar.
Dit wordt een blijvertje. Voor vele herhalingen vatbaar.
De wortel is nauwelijks te onderscheiden op de foto's: omdat ze wit is.
