Niet te eten, maar wel een mooie foto

15 september 2009
Ja, wij lijden wat af. Alleen het beste is goed genoeg. Een van de leuke dingen van het koken is nieuwe recepten proberen. Alles wat de toets – of beter: onze toets – doorstaat, komt op de website. Vandaag aten we o.a. een salade van rauwe biet met geroosterd komijnzaad en een dressing van yoghurt, appelazijn en olijfolie.

Ik zag het gezicht van Marijke.
"En?" vroeg ik.
"Niet lekker," bromde ze. Ze keek me met strenge ogen vanonder haar wenkbrauwen en ietwat neergebogen hoofd aan.
"Wat is er niet lekker aan?" Want ik moet toegeven dat ik de smaakcombinatie van komijnzaad met een zoetzure appeldressing nu niet bepaald subliem vond. Wel acceptabel.
"Taai. De plakken biet zijn taai."
Flinterdunne plakken snijden of raspen, stond er in het recept. Ik had de mandoline zo'n beetje op de dunste stand gezet en haast transparante plakken geproduceerd. En toch was het taai, net een leren plak. De bieten waren pakweg een kwartier tevoren geoogst, dus aan de versheid kon het niet liggen.
En toen gebeurde er een wonder.
"Misschien moet je de plakken eerst even kort in de stoomoven doen," zei Marijke. U moet weten dat ze niet graag kookt; eigenlijk zelden kookt. (Ja, ik heb mijn echtgenote zorgvuldig geselecteerd.) Maar goede ideeën heeft ze wel. Enfin, voor een volgende keer.