Het woord ‘florentine’ komt soms voor in recepten. En altijd met spinazie. Florentine heeft alles te maken met de plaats Florence. (Als een gerecht à la florentine is of florentine in de naam heeft zonder spinazie, dan is dit bedoeld als verwijzing: gerecht uit de regio Florence. Maar dat is eigenlijk culinair historisch onjuist.)
De legende luidt als volgt: Catharina de’ Medici is geboren in Florence. Zij trouwde in 1533 (op 14-jarige leeftijd) met Hendrik II, de Franse kroonprins. Voor de goede orde: Hendrik was toen ook 14 jaar oud. Op 28 jarige leeftijd werd Hendrik koning.
Maar Catharina had bij de verhuizing naar Frankrijk haar kookboeken meegenomen èn spinaziezaad. In die tijd was spinazie nog vrijwel onbekend in Frankrijk. De Arabieren hadden het al wel in gebieden rond de Middellandse Zee geïntroduceerd.)
Catherina en Hendrik huwden in Marseille. Sommigen vinden het onwaarschijnlijk dat een veertienjarig meisje zo verknocht was aan spinazie. Zij stellen dat de koks van het hof de spinazie in Marseille ontdekten en dat gebruikten voor het huwelijksmaal.
Feit is dat de koks aan het Franse hof veel gerechten met spinazie maakten. Het zou zelfs zo zijn dat Catharina heeft verordend dat elke schotel met spinazie ‘florentine’ moest heten. De gerechten wonnen aan populariteit en spinazie werd bekend als de groente van Florence. Florentine verwijst dus naar een gerecht met spinazie.
Andere bronnen zeggen dat de spinazie wel een witte saus moet hebben om de naam florentine te mogen dragen. Spinazie à la crème? Een gepocheerd ei op een bed spinazie, heet ook
