Wat te doen met de stammen van spruitkool en andere kolen? Graaf ze in. Maak een compostgreppel. Dus spaar ze even op als er en spruitplant kaal is geplukt, tot je voldoende hebt.
Je moet er maar op komen. In de volgorde van de wisselteelt volgende kolen de peulvruchten (erwten en bonen). Dus waar in 2019 de peulvruchten stonden komen in 2020 de kolen. En waar de knolgewassen (aardappel e.d.) stonden komen in 2020 de erwten en peulen.
Graaf greppels van een spade diep daar waar in dit nieuwe seizoen de peulvruchten komen. Leg daarin de stammen van de kolen. Steek ze met de spade nog wat kapot en zand erover. Andere ongekookte composteerbare plantdelen kunnen er ook bij worden gegooid.
Composteren kost – in eerste instantie – stikstof. De bacteriën hebben dat nodig als voeding. De peulvruchten geven via hun wortels stikstof af aan de aarde. Kortom: een win-win.
De stronken liggen er in 
Met wat vers keukenafval
Maar hoe zit het dan met het risico op knolvoet? Want die koolstronken verteren immers maar langzaam? Of is het in de volle grond een ander verhaal dan in de compostbak?
Knolvoet is een ander verhaal (kijk hier). Dat kan ontstaan als het bed waarop de kolen groeien te zuur is. In dit geval gaat de taaie koolstammen in het bed waar de bonen komen. (En daarna wel weer kolen, maar dan zijn deze stronken verteerd.)
Neen. Alstublieft niet spitten laat alles verotten leg de planten plat zo komt alles terug in de natuurlijke grond. Laat deze grond met rust als tuinder heb je niets te zoeken in het vruchtbare zand plantjes poten oké zaaien in een gleufje is oké. Compost verdelen over de grond.
We gaan een heel eind met je mee, Jakob. Maar niet-spitten moet geen dogma worden. Dan zou jee geen aardappelen, aardperen of yacon kunnen telen. Bij de oogst daarvan wordt de grond immers aardig geroerd. En historisch gezien heeft de mens altijd zijn moestuin omgespit en dat zou de mens niet doen als het niet nodig was. Zelf laten we veel bedden ongegroerd en werken hoogstens varkensmest en compost door de bovenlaag. Stammen van koolplanten verteren niet snel, dan is deze greppel een leuke optie. Juist daar waar de bonen wortelen, die de nodige stikstof afgeven.
Beste zeer gewaardeerde Mergenmetz, Norbert, “historisch gezien heeft de mens altijd zijn moestuin omgespit” vind ik geen goede reden. Aardappels oogsten is niet hetzelfde als je hele tuin omleggen. Ken je het werk van groente kweker Charles Dowding niet? Al 30 jaar ervaring met niet spitten “no dig”, op verschillende locaties en jaar na jaar hoeveelheid werk en opbrengst vergelijken. “No dig” hebben we nodig…Gaat dat lezen!
met vr groet,
Margith
We zijn het eens hoor, maar dan ook deel twee van mijn zin meenemen: dat de mens het niet zou doen als het niet nodig is. Wij spitten ook niet echt om en de greppel met wat stammen van kolen is een aardige benadering. De stammen zelf worden niet door onze varkens gegeten, ze composteren langzaam, dus een greppel is een aardige oplossing. Nee, ik ken Charles Dowding niet, maar ik wil je niet beledigen met de mededeling dat ik al pakweg 55 jaar moestuinier (van kindsbeen af aan). Met heel weinig omspitten, zonder bestrijdingsmiddelen en in harmnonie met de natuur. Ik zal het boek opzoeken.