De mollen richten een heuse ravage aan. Nadat in voorgaande jaren het gazon in de voortuin werd omgeploegd, is nu de boomgaard aan de beurt. Het is een maanlandschap.
In Duitsland is de mol (Maulwurf) een beschermde diersoort
Grote molshopen, dat is één. Het andere is dat er door de gangen kuilen in de grond ontstaan, waar je je lopend behoorlijk in kunt verzwikken. Feitelijk zijn de mollengangen een snackbar. Insecten "vallen" in de gang en de mol consumeert. Geheel in deze tijdgeest zou men eens de economische schade die in Nederland wordt geleden als gevolg van de activiteiten van mollen eens moeten calculeren.
Een mol leeft solitair en beheert een territorium van ca. 400 m2. (Op ons grondstuk leven dus ca. 25 mollen.) Vijanden van de mol zijn ondergronds: de mol. Bovengronds legio: roofvogels, marterachtigen en de mens.
Mollenbollentest
Vorig jaar hebben we met de mollenbollentest van VELT meegedaan. Die heb ik toen in de herfst in de voortuin geplant. Toeval of niet in de winter 2006-2007 is de voortuin vrijwel ongeschonden gebleven. Ik had ook mollenbollen in en rond de moestuin geplant. Toch kwamen daar wel mollen. In het voorjaar van 2007 heb ik nog wat mollenbollen in en rond de moestuin geplant; nu heb ik de indruk dat ze niet werken. Ik zal geen mollenbollen meer kopen.
In het augustus-septembernummer 2007 van Seizoenen (het blad van VELT) wordt het resultaat van het mollenbollenonderzoek gepubliceerd.
Rond de helft van de resultaten waren positief. De meesten hadden hun bollen voor de winter geplant. De andere resultaten waren meer of minder negatief. Er kon geen richtinggevende conclusie worden getrokken.
Ik probeer de mol of mollen nu zoveel mogelijk te laten begaan. Het is toch zinloos. Maar het is moeilijk te accepteren om te zien waar hopen en kuilen ontstaan. Mollenactiviteit wijst op vruchtbare grond; grond met veel leven. Daar moet je in principe blij mee zijn. Maar voor een moestuinier is dat een heikele zaak: enerzijds eet de mol schadelijke insecten weg, anderzijds ook regenwormen, die juist goed zijn voor de grond.
Klemmen
Eens mollen in je tuin en je komt er nooit van af. Voorgaande jaren heb ik klemmen gezet. Gewone en ik heb ook een paar fraaie exemplaren. Als je een mol hebt gevangen, neemt na enige tijd een andere het gangenstelsel in en begint het gedonder van voor af aan. Dus een gevangen mol betekent slechts tijdelijke rust.
|
|
traditionele klem |
om in gangen, vlak onder het oppervlak te doen. Werkt twee kanten op. Behoorlijk goed ding. |
|
|
voor in de opening van een molshoop. |
|
Geur en geluid
Het schijnt dat mollen niet tegen stank kunnen en niet tegen geluid. Ik heb het uitgeprobeerd. Maar ben niet tot het uiterste gegaan, zoals het vullen van gangen met stinkend materiaal als kattendrollen, vissenkoppen en haringresten. Ik heb het op het afsteken van mollenpatronen (Luxan) gehouden. Het helpt. Heel tijdelijk.
Mollenschrik, van Ecostyle, heb ik nog niet geprobeerd.
|
De mollenverdrijver (op batterijen) was een fiasco en desillusie. Om de 10 of 15 seconden maakt het ding een geluid. Je kon, als je goed luisterde, het horen. Ik had het ding in een mollegang gestoken. |
Molecatcher
Ooit heb ik Jeff Nicholls in een BBC programma aan het werk gezien. Hij heeft oog voor mollen. Hij reed rond in zijn Landrover Discovery, kwam langs een gazon en stopte. Hij stapte uit en pakte achter uit de wagen een grote moker. Daar!, wees hij naar de cameraman. Ergens in het gras begon het te rommelen. Jeff liep er met grote passen heen, gaf een klap en de mol was gedood.
Daarna heb ik zijn boek(je) gekocht. Dat moest ik ook kunnen. Maar ik heb het eigenlijk nooit goed bestudeerd. Mollenvangen is niet alleen een vak, het moet ook iets van een passie hebben.
Molecatcher, Jeff Nicholls, 2004/2006 Troubadour Publishing Ltd, ISBN 1 905237 76 6