Oktober 2012 waren de plannen gesmeed, in december van dat jaar en in het voorjaar van 2013 zijn bomen, heesters en vaste planten geplant. Het ontwerp van Buro Harro vereiste nog een finishing touch: naast het huis moet een pad en een grasveld worden aangelegd.
Het hoort eigenlijk niet meer bij de Eetbare Siertuin, maar de invloed van een landschapsarchitect reikt verder dan verwacht.
Waar in de tekening ‘grasveld met boom’ staat, was ooit een kruidentuin, afgeschermd door twee enorme coniferen. De kruidentuin is in het najaar al opgeruimd – verhuisd naar onze “gewone” moestuin – en afgelopen winter heeft Joseph de twee coniferen geslecht.
Het klinkerpad vormt eigenlijk de grens van de Eetbare Siertuin. Er is een beukenhaag naast geplant. Op 2 april 2014 hebben de mannen van De Groene Vingers het pad van het huis naar de berceau aangelegd – d.i. de groene tunnel die uiterst links verticaal is getekend. Daarbij stuitten ze op een ondergrondse koepelvormige bezinkput. Prachtig metselwerk en helemaal schoon.
De put was vermoedelijk onderdeel van het rioolsysteem. Frappant is dat ze exact midden in het nieuwe pad ligt. Het betonnen deksel van de put was te dik om erover te straten. We hebben bij de smid een dikke stalen plaat gehaald. We overwegen te zijner tijd een glazen deksel in het pad te maken. We weten nu waar de put is.
Op 4 april is het stuk grond uitgevlakt. Omdat de grond plaatselijk taai was, een heuvel kende, nog wat oud gras aanwezig was en meer, heeft de vader van Anthonetta van Bergenhenegouwen het stuk drie maal gefreesd. Daarna was de aarde goed te verspreiden, uit te vlakken en aan te harken. Na het frezen mocht hij zitten en met een scherp oog in de gaten houden of het egaal genoeg werd.
Op 11 april werden graszoden gelegd.
Zaaien is een optie. Zoden hebben pakweg zes weken nodig om te hechten. Voor een ingezaaid gazon duurt het veel langer eer het echt te gebruiken is.
Zo is het geworden (zie onder). Links de hondenkennel en de waslijn, rechts het huis. Op de voorgrond de
goudreinet die er sinds 1998 staat. In lijn daarachter, met een schuine paal, een tamme kastanje. Een tweede. In de Eetbare Siertuin staat een tamme kastanje. Men zegt dat ze beter vrucht dragen als binnen 75 meter een tweede boom staat. Vandaar. En daarachter, in het inheemse deel van de Eetbare Siertuin, staat de zuilvormige jeneverbes die we dit voorjaar van
De Ommuurde Tuin hebben gekregen.
Oktober 2012 waren de plannen gesmeed, in december van dat jaar en in het voorjaar van 2013 zijn bomen, heesters en vaste planten geplant. Het ontwerp van Buro Harro vereiste nog een finishing touch: naast het huis moet een pad en een grasveld worden aangelegd.
