De koolvlieg legt zijn eitjes op een centimeter of wat van de stam van de koolplant. De eitjes komen uit, de larven vreten zich in de stam en eten mee. De koolplant is gedoemd tot een roemloos einde, in plaats van in de pan.
Spuiten is een remedie, maar not done. Althans, als je een beetje gifvrij wilt eten. Een beetje moestuinier snijdt zijn eigen koolkragen.
Van karton.
Uit rubber.
Van dik plastic.
Uit vijverfolie.
Van asfaltpapier.
Een koolkraag hoeft niet groot te zijn: 10 a 15 cm in het vierkant is oké.
En dat doe je zo:
Neem een rol asfaltpapier of -bitumen. 
Snijd repen van 15 cm 
Oh, een rol is 100 cm breed. 7 x 15 = 105 en 7 x 14 = 98. We halen er 7 uit een reep. 
Snijd “vierkanten” van 15 x 14-en-nog-wat cm. Drie repen op elkaar werkt sneller. 
De bedoeling is dat in het midden een klein gaatje komt, dat om het stammetje van het jonge koolplantje wordt gelegd. 
Hoe maken we een gaatje? IKEA biedt uitkomst. Iedereen heeft wel zo’n busje in huis liggen. 
Een ram met de hamer erop. 
Gaatje! 
Kerf naar de zijkant. 
Maak een kruis in het midden, dat legt het net even makkelijker om de plant. 
De noeste arbeider heeft in korte tijd flink wat koolkragen die een jaar of drie, vier, vijf… meegaan. 
Zo ligt het om de jonge koolplant (erachter staat een agastache – dropplant – die met haar lucht de koollucht verdoezeld waardoor koolwitjes de kool niet of niet zo snel vinden).
Volgend jaar
Bij een eens gebruikte koolkraag is het gat opgerekt door de groei van de stam. Het daaropvolgende jaar is het te groot om te gebruiken voor jonge planten. De koolvlieg wurmt zich er dan wel tussen.
Maar met een oude, nog bruikbare strijkbout strijk je de opgekrulde rand weer dicht. En kun je de kraag weer gebruiken.
Hallo ,
die koolkraagjes heb ik gemaakt , maar , het bemoeilijkt toch wel het bewateren van de plantjes , het zou toch wel ambetant zijn moest ik iedere keer het kraagje moeten opheffen om te bewateren , graag daar een oplossing voor .
Mvg Geert
Wij hebben daar nooit problemen mee gehad. We planten de plantjes, water erbij en kraag erom (dan zit er nog wat ruimte, een paar mm om de stam). Bij volgende gietbeurten gaat inderdaad water naast de kraag, maar de grond verdeelt het ook horizontaal. En er gaat ook nog wel wat in de ruimte tussen stam en kraag. Als de plant groeit, groeien ook de wortels. Wij werken op – met varkensmest – bemeste zandgrond.
Een zeer nuttig en prachtig schrijven over koolkragen.
Uit bitumen komen enkele giftige stoffen vrij.
Zelf gebruik ik al twintig jaar geen koolkragen meer. Een oude biotuinier leerde me immers de truc van het plat planten. Dat wil zeggen: leg de koolplantenkluit horizontaal in het plantputje, niet gewoon verticaal. De koolstengel richt zich de komende dagen wel op. Het resultaat: het koolvliegje legt haar eitjes dan op de verkeerde plek, of het larfje vindt de weg niet naar beneden – dat is nog niet onderzocht, maar het netto effect is wel een koolvlieg- en koolkraagvrije teelt.
Dank, Lieven, goede tip! Vereist wel dat de plantjes iets groter moeten worden opgekweekt. En wat anders: een kool(stengel) wortelt vrij makkelijk. Dus ik zou zeggen: Horizontaal planten betekent dat er dan ook hoger aan de steel, maar nog net onder het aardoppervlak, wortels worden gevormd…. Hoe zit dat?