Mits je alle spullen in huis hebt, is dit een betrekkelijk makkelijk te maken en erg lekkere aardbeientaart.
- 250 gr volkoren koekjes of soortgelijks
- 100 gr roomboter, gesmolten
- 2 st ei, geel en wit gescheiden
- 250 gr mascarpone
- 1 eetl fijne kristalsuiker (wij namen 2 eetl oersuiker, twee omdat het minder zoet is)
- 1 st vanillestokje
- 250 gr rijpe aardbeien, schoongemaakt, in plakjes.
-
Verkruimel de volkorenkoekjes. Dat kan in een keukenmachien. Dat kan in een plastic zak door er met de vuisten op te meppen en te "kneden". (Let op dat de zak niet scheurt.)
-
Meng de kruimels met de gesmolten boter.
-
Bekleed een springvorm van binnen met wat bakpapier, ook de rand (evt met wat boter vastplakken)
-
Verspreid het over de bodem van de springvorm en druk aan. Niet keihard aandrukken, maar ehm… goed aandrukken. Zet in de koelkast.
-
Klief de vanillestok in de lengte door. Schraap – met de niet-snijkant van het mes – het merg eruit en doe dat bij de eigelen.
-
Mix dat met de suiker zodat het mooi luchtig wordt.
-
Meng door de mascarpone, zodat dit een beetje gelige pudding is (bij oersuiker: eerder bruingeel of beige).
-
Doe de eiwitten in een schone, vetvrije kom en klop ze met een garde stijf. (Een snufje zout erdoor mag.)
-
Spatel de eiwit door de mascarpone.
-
Neem de springvorm uit de koelkast en spreid de mascarponevulling over de koekbodem.
-
Drapeer de aardbeiplakjes erop/erover.
-
Zet het geheel terug in de koelkast.
-
De grap is, je snapt 'm al, dat de boter in de koekkruimels opstijft en dat de mascarpone ook weer steviger wordt.
9 juni 2012
Soms is het frustrerend. Kweek je de uitlopers van aardbeien zorgvuldig op, vervang je in het voorjaar de toplaag van het aardbeienbed door pure (eigen) een jaar oude varkensmest, zie je prachtige grote aardbeien ontwikkelen. Span je netten over de drie bedden. En elke keer als je langs loopt denk je: nog roder! Nog zoeter! Nog even hangen. En je voelt je helemaal blij. Stilaan begin je te mijmeren wat je allemaal met die komende prachtoogst kunt doen (jams, taarten enzovoorts). Nog twee dagen, denk je.
Maar dan verschijnen vrouw en dochter en een vriendin. Ze beginnen te plukken en te eten. Je ziet ze nooit in de moestuin, maar nu wel. Grrrrrr.
Had ik ze niet op tijd opgemerkt, dan waren subiet alle rode en bijna rode aardbeien verdwenen. Dat garandeer ik je. Spreeuwen zijn het! Pontjandorie. Maar ik zag het. Ik waarschuwde. Ik vertelde dat ik een taart wilde maken. Maar dan ben ik opeens de bullebak, de mopperkont, de zeikerd. Maar gelukkig bleken ze redelijk en heb ik wat mooie rode aardbeien gekregen.
