Een qua werk betrekkelijk makkelijke en snel te maken saus. In twintig minuten op tafel. Maar wel tevoren even een uur of zo aubergineblokjes in zout laten zweten.
- 2 à 3 st aubergines, in plakjes en dan in blokjes van ca 1 cm
- scheuten olijfolie
- 1-2 st ui, gesnipperd
- 2-4 teentjes knoflook, kwartier voor gebruik fijngehakt
- 400-500 gr tomaten, enigermate (fijn)gehakt
- peterselie, fijngehakt/-gesneden
- 4 x 70 gr pasta (70 gr droge pasta is de norm, wij doen altijd 50 of zelfs minder)
-
Bestrooi de aubergineblokjes met zout, keer/schep goed om en om en zet het in een vergiet boven een kom. Uurtje of zo, langer mag.
-
Spoel de aubergineblokjes goed af en droog ze in een schone theedoekt (theedoek dichtvouwen en rondzwaaien helpt ook)
-
Verhit in een ruime koekenpan een fikse scheut (twee scheuten) olijfolie. Als dat heet begint te worden, de aubergineblokjes erin doen.
-
Zet parallel een pan water op om straks de pasta te koken (wat is de kooktijd van de pasta?)
-
Bak de aubergineblokjes lichtbruin, schep regelmatig om. Aubergine zuipt olie, dat straks wel weer terugkomt.
-
Voeg op een gegeven moment de ui en knoflook toe, nog wat roerbakken en dan
-
de tomaten toevoegen. Goed doorscheppen, evt een beetje water erbij.
-
Kookt de pasta al?
-
Leg het deksel op de pan en laat pakweg vijf minuten zachtjes koken, dan mag deksel er wel af om in te dikken. Kook nog vijf minuten (of wat langer) door.
-
Doe wat peterselie erdoorheen en breng op smaak met peper uit de molen en zout.
-
Pasta klaar? Afgieten en door de saus mengen. Opscheppen!
Geen kaas erover, is niet nodig.
15 augustus 2023
Bij Hanos kochten we de vrijdagmiddag voor het weekeinde een fiks afgeprijsde bak verse ‘ravioli gigante aubergine‘, dus ravioli’s met een vulling met aubergine; houdbaarheidsdatum 15 augustus 2023. En ik kocht drie BIO aubergines. We telen die niet zelf momenteel.
Hanos Nijmegen heeft sinds pakweg een half jaar op de groenteafdeling een serieuze stelling met biologische groenten. Eerder waren al pogingen gedaan, maar de Nijmeegse chefs kopen geen BIO, of ze betrekken hun groenten direct van een biologische tuinderij. Kan ook. En Emile van der Staak gaat ook bij Voedselbos Ketelbroek langs. Maar de aanhouder wint, moet men bij Hanos hebben gedacht.
Ik zei tegen de medewerker: “Ik koop ze, zodat BIO op de groente afdeling blijft.” (Want we hebben eigenlijk groente genoeg in onze tuin. Af en toe kopen we wat: prei, bleekselderij, aubergine, van die dingen)
Hij trok een bedenkelijk gezicht en er kwam alleen “Nouòuòuòu….” uit zijn mond.
De doorsnee Nijmeegse chef is kennelijk nog steeds niet op BIO.
Enfin, dit gerecht is uitermate lekker.
