2 eieren, alvast losgeklopt; 165 gr maismeel (zie opmerkingen); 600 gr puree; van butternut squash; 1 eetl boter; blikje gecondenseerde melk; wat zout; maple sirup (esdoorn siroop)
Eerst wat achtergrond
Deze koekjes zijn eigenlijk pompoenbroodjes, die in principe niet erg zoet zijn. Een beetje scones-achtig. Het oorspronkelijke recept uit 1839 (uit: The Kentucky Housewife) is sprake van Indean meal, dat is dus niet Indische of Indiase meel, maar het meel dat de Indianen gebruikten, dat van maïs. Italiaanse polenta is te grof, wij gebruikten Mexicaanse masa harina, dat is wat fijner (maar nog steeds wat korrelig van textuur). Verder is sprake van sweet milk, daar hebben we de gecondenseerde melk voor gebruikt.
Bereiding
Klief de butternut squash (flespompoen) in de lengte doormidden en lepel de pitten er uit. Schil de helften met een dunschiller en snijd in blokken. Kook ze gaar. Afgieten, even laten uitdampen en dan pureren met een staafmixer of door een fijne passeerzeef.
Verwarm de oven voor op 200o C
Bekleed een bakblik alvast met bakpapier.
Meet de hoeveelheid pompoenpuree af – de rest is voor de soep van morgen of zo – en meng met met de andere ingrediënten. Met dien verstande dat de gecondenseerde melk gedoseerd moet worden toegevoegd zodat een goed en ietwat stevig deeg/beslag ontstaat.
Met een eetlepel maakt u toeven op het bakpapier. Een koekje kan uit twee eetlepels bestaan. Schuif in de oven en bak gedurende een kwartier, tot ze beginnen te bruinen.
Serveer met een scheutje maple sirup erover. En het is echt lekker, maar niet te zoet.
18 december 2016
De tweede keer was succesvol. De eerste keer hebben we de eenheden met de kennis van nu overgenomen. 1 quart maïsmeel = ca. 1 liter en de inhoud gewogen, betekende dit 650 gram. Dat leek al veel, maar de eerste keer houd je je aan de instructies. Een pint puree is ca. een halve liter is, nagewogen, 550 gram puree – nu hangt het er van af hoeveel water in de puree zit, maar dat wordt gecorrigeerd door de gedoseerde toevoeging van de gecondenseerde melk.
Enfin, de eerste sessie waren de koekjes/broodjes erg stevig en lagen als beton op de maag.
De tweede baksessie leverde dit aangepaste recept op. En dat is heel goed binnen te houden 🙂
In zijn algemeenheid moet je er rekening mee houden dat dit bijna tweehonderd jaar geleden is en dat smaken door de tijd veranderen.
Maar al met al erg leuk om te maken.
Onze Canadese vriend met Nederlandse wortels, Paul Nyhof
was een paar dagen ervoor weer even binnengevallen. Dit maal met zijn dochters. Zij hadden hem een reisje aangeboden ter gelegenheid van het bereiken van een ‘certain age’, zoals hij het zelf noemde. Paul neemt steevast prachtige maple sirup mee die je hier niet in de winkels vindt. De flessen en verpakking doen denken aan wijnen, met kwaliteitskeurmerk, jaartal erop en de verpakking is erg mooi. Zonde om te gebruiken. Maar dat doen we toch!OPMERKINGEN
Geen. Alles is hierboven al gezegd.
Ik zou voor “sweet milk” doodgewoon verse melk pakken. Het wordt zo genoemd omdat vroeger melk ook werd aangezuurd om de bewaring ervan gecontroleerd te laten verlopen. Tenslotte kun je in scones ook vaak aangezuurde melk verwachten. Gewone verse melk zou deze broodjes niet zo machtig maken.
Interessant. Dank voor deze reactie. Ik ben er een ietsje verder ingedoken. Als je op ‘sweet milk’ zoekt, is het eerste dat verschijnt ‘gecondenseerde melk’ – dat is ingedikte, gezoete melk, waarbij de suiker voor conservering zorgt. Zoek je daarmee door dan vind je, via Wikipedia, ‘sweetened milk’. Maar op wat kookadviesfora, als het gaat om het omzetten van oude recepten in nieuw, wordt gezegd dat ‘sweet milk’ gewone melk is – als tegenhanger van karnemelk. En/of dat ‘sweet milk’ volle (rauwe?) melk is.