Laagjes ui, aardappel en schelvis onder een dikke mosterddeken uit de braadpan.
- 4 st schelvisfilets à 150 – 200 gr
- 2 st grote ui, geschild en in dunne ringen
- 60 gr roomboter
- 600 gr vastkokende aardappelen, geschild en in dunne plakken (rosevals bijvoorbeeld)
- 250 ml zure room
- 3 st ei
- 50 gr mosterd (zie opmerking)
- peper en zout
-
Wrijf de filets in met zout en laat minstens een uur staan
-
Kook de plakken aardappelen voor, zodat ze stevig beetgaar zijn. Afgieten en af laten koelen.
-
Neem een stevige braadpan en bak de ui in een fikse klont roomboter goudgeel, uit de pan nemen en wegzetten.
-
Snijd de vis in grote moten
-
Meng de zure room met de eieren en de mosterd. Een mixer is handig.
-
Vet een braadpan (kasserol) goed in met de roomboter – waarschijnlijk gebruik je dezelfde als waarin je de uiringen hebt gebakken.
-
Begin met een laag met plakken aardappel, dan een laagje vis, dan wat gebakken ui en maal er wat peper over, dan weer aardappel, vis, ui…. uiteindelijk (misschien is dat na twee lagen al, hangt van de grootte van de pan af) een laagje aardappel.
-
Giet het mosterdmengsel er als een dikke laag over.
-
Verwarm/stoof het geheel op matig vuur, een half uurtje ongeveer.
-
Schep uit de pan op de borden. Serveer met sla.
Vrees niet te zeer te veel zout op de vis, voor de rest wordt geen zout gebruikt
De hoeveelheid mosterd is wel een dingetje: zeer scherpe mosterd misschien 50 gram, maar wij gebruikten Dijonmosterd van Maille, daar had meer dan 50 gram van gemogen.
29 juli 2021
Dit was een gang in het laatste avondmaal van Voorheen Stichting CELL. Per 1 mei 2021 j.l. hebben de de Stichting Culinair Erfgoed van de Lage Landen opgeheven. Ons streven om tot een platform te komen voor wat betreft de culinaire geschiedenis in in dit land, was, wat men noemt, trekken aan een dood paard. In tegenstelling tot landen om ons heen geldt in Nederland vaak ‘Ieder voor zich, God voor ons allen’. Ieder gaat zijn eigen weg en pas in tijden van ellende zoekt men elkaar op. Dat geldt overigens niet alleen culinair erfgoed, maar meer aandachtsgebieden. In Nederland is geen studierichting culinair erfgoed, in tegenstelling tot bijvoorbeeld België.
Maar misschien speelt ook wel wat Peter Scholliers zei, toen we hem lang geleden benaderden voor de Raad van Advies: “Dat wordt niets in Nederland, jullie zijn alleen maar geïnteresseerd in landbouw en vernieuwing. Niet in eten.”
Ook voor wat betreft aandacht van fondsen en overheid is culinair erfgoed iets raars. Het staat niet in lijstjes, dus is er geen geld voor. Toen CELL voor het seminar Vlees Eten Door De Eeuwen Heen o.a. het
Prins Bernhard Cultuurfonds voor steun benaderde, luidde het antwoord dat het niet tot het aandachtsgebied behoorde. Kortom, opheffen. Dan houden we bij De Tuinen van MergenMetz wel wat meer aandacht voor culinair erfgoed.
O ja, voor het maal hadden de laatst zittende bestuursleden elk een gang bereid en ondanks de oorzaak, was het een zeer plezierig treffen, met partners erbij.
