Hoe het zo kwam
Rond een uur of half drie twitterde EdithDourleijn (@EdithDourleijn) "Iemand al de knolselderij & linzen van@ottolenghi gemaakt? (p216) En?" Aangezien mrs. M vroeg wil eten piekerde ik al over wat nu weer te maken. Deze tweet kwam dus als geroepen, want we hebben linzen en knolselderij. We hebben Ottolenghi's eerste kookboek, in het Engels van voor de tijd dat hij in de Nederlanden bekend(er) werd. Maar Plenty niet. Dus Edith mailde een scan van het recept. Zie hier:
Het was leesbaar. De afbeelding hebben we met technische middelen verbeterd.
Natuurlijk mengde ook Fontaine Uitgevers (@Fontaine_uitg) zich in de dialoog. Want Edith vond dat er iets fris bij moest.
In de tekst staat een opmerkelijke fout: er wordt gesproken van chips van knolselderij. Crisps zijn in het Nederlands chips en chips zijn snippers, spaanders, dus dunne reepjes. Dit wetende vond ik het wel inspirerend. In sneed dunne plakken knolselderij van pakweg 5 mm en daaruit wiggen. Een beetje ter grootte van zo'n puntje kaas van La Vache Qui Rit – wie kent die niet?
En Edith vond dat er nog wat anders bij moest, want "Alleen dit kan ik hier thuis denk ik niet verkopen," twitterde ze. Zij opteerde voor bulgur en via Twitter volgden talloze suggesties. Ik opperde dun gesneden rauwe boerenkool – of kort geblancheerd en gekoeld – met wat citroen. Maar toen ik de moestuin inliep zag ik daar de bakken met veldsla.
Natuurlijk! Veldsla!
Vollediger beeld? Lees hier wat Edith schreef. Samen geeft het een aardig compleet beeld.
Bereiding
Als ik met Fontaine wil plezieren, moet ik schijven: koop het boek maar. Maar dat doe ik niet. Dus ik geef hier de bereiding.
De hazelnoten (al dan niet met vel) in een koekenpan roosteren. Houd het in de gaten, het kan verbranden. Daarna ontvellen en grof hakken.
De linzen koken met de tijm en laurier. Na 15 minuten afgieten en uit laten lekken. (Laurierblad wegnemen, net als de tijmtak.) Ondertussen kookt u ook de knolselderij. Niet te lang! Er moet beet in blijven. (Ottolenghi zegt 8-12 minuten, ja, twaalf is 50% van acht erbij, dus een enorme marge.)
Ook die afgieten.
Meng de warme linzen met de oliën (let op: 2 eetl notenolie) en de azijn, peper en 'royaal zout', zoals het er staat. Ottolenghi zegt dat als ze koud zijn, ze geen olie opnemen. 't Kan. Ik weet het niet, dus doe braaf wat wordt gezegd. Meng ook de wiggen (of reepjes) knolselderij erdoor. En de helft van de hazelnoten. Meng ook de helft van de munt erdoor. Breng eventueel meer op smaak met peper en zout.
Breng over in een schaal en drapeer de rest van de munt en hazelnoten erover.
Uiteindelijk werd het
Ik ging op zoek naar couscous en zag de dozen quinoa, die ik onlangs in de aanbieding kocht. Ja! Dat werd het. (Ik kookte het in het water van de knolselderij – die ik dus niet heb afgegoten, maar eruit heb geschept.) In een schaal ging eerst een laag quinoa, en daarna dit gerecht erover. En dan nog de hazelnoten – want verse munt had ik niet (wel gedroogde erdoor gedaan).
Ernaast een schaal met veldsla: met notenolie en wat grof geraspte Parmezaanse kaas.
2) Bij ons vonden we het allen lekker. Oké, geen wereldgerecht, maar wel een blijver. Zeker in combinatie met de quinoa. Eigelijk kan het beter helemaal worden gemengd tot een salade.
3) Dat is een punt van Edith. Zie dit.
