Eierschalen

De doppen van eieren gooi je niet weg, die gebruik je om je (moes-)tuin te bekalken. Zo doen wij het.

Vanmiddag hoorden we op de radio zeggen: “Voor iedere inwoner van Nederland geldt dat binnen een cirkel van twintig meter om hem of haar heen, een rat leeft.” Iemand had aan de hand van de oppervlakte van Nederland uitgerekend dat er dan 33 miljoen ratten moeten zijn. Dat kan, het is nooit serieus onderzocht, maar men schat in elk geval vele miljoenen. Feit is wel dat ze niet gelijk verdeeld over het land leven.
De expert kwam aan het woord en zei: “Ratten trekken, maar blijven als aan twee belangrijke factoren wordt voldaan: er moet eten zijn en een plek om een nest te maken.”

We hadden of hebben (je weet het niet) last van ratten. In elk geval zijn er tot en met september behoorlijk veel gevangen. Dat er ratten kwamen en bleven, komt onder andere doordat we kippen en varkens hebben. En dan wordt er voer gemorst. Maar we zagen er ook sporen van in de composthopen. Iemand zei ooit: “Gooi geen eierschalen op de composthoop. Dat trekt ratten aan.” Goede adviezen volgen we graag op: Nu sparen we eierschalen in een oude, plastic tas.

Voorheen strooiden we in de herfst echte (harde) kalk over de bedden waar de koolgewassen het daaropvolgende jaar komen te staan. Dat helpt tegen knolvoet. Het zachtere zeewierkalk kan nog in het voorjaar. Lees hier over kalk als meststof. Hoe dan ook, de gekochte kalk is poeder of zeer fijn en makkelijk oplosbaar met het regenwater. Dus de eierschalen maken we zo klein mogelijk:

1. Verzamel in een tas en ga er af en toe op staan om de schalen kleiner te maken. Als de tas voldoende vol is:

2. Maal ze fijn in een keukenmachine

3. Strooi het over de bedden en hark het in.