Dit is geen recept voor het maken van een dergelijk gerecht. Nee, plastic soep maken we namelijk al met zijn allen. Plastic in de zeeën zijn een groot probleem. Deze week bereiken ons twee berichten: ‘Ook plastic in zeehondenmaag’ en ‘Student bedenkt oplossing voor plastic soep’. Toeval?
Om met het eerste in huis te vallen: Onderzoekers van IMARES (WUR) constateerden dat 12,2% van de zeehonden in de Noordzee/Waddenzee plastic in de maag heeft [3]. 12,2% Is nog geen achtste deel, zult u zeggen. Dat valt wel mee. Niet dus. Omdat een zeehond een zgn. zichtjager is en van vis en krab leeft, zal hij niet snel plastic vangen en verorberen. De zorg van de onderzoekers treft dus niet zozeer de zeehonden als wel dat dit een indicatie is van een enorme vervuiling. De zeehonden krijgen het kennelijk ‘gewoon’ binnen.
De zeeën en oceanen zijn vervuild met plastic deeltjes. Dat zult u ongetwijfeld wel eens hebben vernomen. Grotere stukken plastic breken onder invloed van zon en golfslag tot kleinere. Merkwaardig genoeg is het geen belangrijk nieuws, terwijl het wel beangstigend is. De plastic deeltjes worden door dieren gegeten en de massa plastic zorgt ervoor dat de oceanen minder goed functioneren. Ze zijn essentieel voor het aardse leven o.a. als zuurstofleverancier. Naar schatting [1] komt er dagelijks 12.000 ton plastic in zee terecht. Dat is 12 miljoen kilo. Dat is 4,7 miljoen ton per jaar: 4.700.000.000 kg. Dit kost 100.000 zeezoogdieren en 1 miljoen vogels per jaar het leven [2]
De oplossing?
De Delftse studenten Boyan Slat en Tan Nguyen bedachten een oplossing: op de zeeën drijvende recyclestations. De stromingen drijven het plastic naar de stations. Het recyclestation kent lange armen/bomen. Die houden de plasticdeeltjes tegen en dirigeren het naar het station zelve, waar het in een grote bak komt en wordt gerecycled. Het kost weinig energie omdat gebruik wordt gemaakt van de stroming. Niet al het plastic kan worden gevangen en verwerkt, maar naar verwachting toch wel een derde van de totale massa.
Kunststofarchipel
Door de zeestromingen ontstaat een zgn. kunststofarchipel. In het kaartje midden-boven. (En dat ligt geografisch ook boven Hawaï.) De plastics worden bijeengedreven. Het betreft een gebied van 34 x Nederland. Lees er hier meer over in Wikipedia.
Of deze archipel nu door het recyclestation zal worden opgeruimd, is de vraag. Er zijn wellicht ook nuttige toepassingen denkbaar, nu het plastic daar toch drijft. Een uitdaging voor een ander slag Delftse studenten, zullen we maar zeggen.
Het is ruim drie jaar later. Dit bericht in MO zegt dat de meeste plastic naar de bodem zakt.
Tja. Maar goed, als er in elk geval een deel aan de oppervlak kan worden gevangen, scheelt dat toch.