Het beste Italiaanse restaurant van Nederland? Een nogal boude uitspraak onzerzijds, maar Adriano is geen pizzatent. Het bevindt zich in het hogere prijssegment. Tijdens de eindronde van het EK Voetbal onder 21, in 2007 in Nederland, vertoefde het voltallige Italiaanse journaille van RAI Uno tot Gazetta dello Sport, avond aan avond in Heveadorp. Of ze uit Maastricht, Middelburg of Groningen kwamen: ze waren er. Dan moet het wel goed zijn.
Een van Nederlands beste Italiaanse eetgelegenheden is Ristorante Adriano in Doorwerth (Heveadorp). Na onze restaurantbezoeken in Italië wilden we onze ervaringen vergelijken met deze Nederlandse Italiaan.
Sportief de uitdaging aangenomen
We kennen Adriano en Gea, zijn echtgenote en in het restaurant de gastvrouw, al langer. Adriano volgt de berichten op onze website. Uit eten in Italië vond hij leuk – en vooral dat hij mij op schrijffouten kon wijzen. De opmerking dat je er in restaurants verbazingwekkend weinig groenten krijgt bleef hem bij.
“Dat klopt,” vertelde Gea toen ik zei dat ik dat bijzonder vond, want Italië is immers het walhalla voor verdura. “Als wij waar dan ook in Italië in de betere restaurants eten is er eigenlijk nauwelijks aandacht voor groenten. In de trattoria’s krijg je het vaker; daar heb je een wat meer volkse keuken.”
Toen ik reserveerde zei ik dat we veel groenten verwachtten. Adriano ging de uitdaging aan. Sportief!
De foto’s worden naarmate de avond steeds donkerder. We hebben geen flitser gebruikt, maar men dimde steeds de spot die, boven ons, op een schilderij was gericht en door reflectie in eerste instantie de tafel voldoende belichtte.
Een amuse van venkel, tonijn, taggiasche olijven, een pietsje peper en natuurlijk olijfolie. Zacht en spannend. Daarbij schonk sommelier Zaf een glas goed passende witte wijn: ribolla gialla van het huis Fiegl.
Groentenpallet
In het Nederlands zou je het een voorgerecht noemen. Hier heet het dus antipasti. Een collage van groentegerechten:
[r.b.] funghi con formaggio di capra (oftwel: champignon met geitenkaas)
[r.o.] klassiek, maar altijd lekker: echte mozerella (buffel, dus) met tomaat en wat basilicum
[l.o.] salade van radicchio met provolone en wat geroosterde hazelnoten (dat vonden mrs. M en ik verrukkelijk! Jummie!)
[l.b.] ook klassiek en lekker: parmigiana di melanzane (gegratineerde aubergine met o.a. Parmezaanse kaas)
Zaf schonk daarbij een volle rosé van de lagrein-druif.
“Mijn lieveling,” zei Zaf. (Die uitspraak hebben we direct genoteerd.) “De druif wordt eigenlijk voor rode wijn gebruikt. Dus dit is een heel volle, stevige rosé.” Van het huis K. Martini & Sohn. Südtirol.
Een verrukkelijke bonensoep voorzien van Italiaanse eenvoud: licht geroosterd broodje met een streepje olijfolie.Adriano’s Beroemde Bonensoep
Daarna kregen we iets bijzonders: Adriano’s Beroemde Bonensoep.
“Staat dit op de kaart?” vroegen we, aangenaam verrast. Want bonensoep is heel lekker, maar ongebruikelijk in een restaurant als dit.
“Ja, hoor,” zei Zaf. En vervolgens declameerde hij de ingrediënten van een briefje. Verdacht, vonden we.
Even later kwam Gea ons water bijschenken. We genoten van de soep, waarin ook kleine lapjes pasta (straccetti) zaten.
“Staat dit op de kaart?” vroegen we opnieuw.
“Ja. Sinds vandaag,” zei ze lachend. En ze vertelde hoe Adriano deze soep al veel vaker had gemaakt, maar dan voor hen zelf. Het was dus binnen de huiselijke kring beroemd. Maar nu mocht ze op de kaart. De soep van zes soorten bonen/erwten: linzen, kikkererwten, zwarte bonen, kievitsbonen (borlotti), groene bonen en grote witte (bianci di Spagna).
Truffel
De secondo, zoals het hoofdgerecht in Italië genoemd wordt, was kabeljauw in polenta op polentapuree met truffel. Zaf schaafde nog wat heerlijke verse zwarte truffel erover. Erbij, op het bord, een gepofte rode ui met balsamico en twee worteltjes. Als contorno, het groentebijgerecht, een schaal gegratineerde bloemkoolroosjes. Puik.
Hierbij schonk Zaf een witte wijn: roero arneis, ook van Gabutti.
Dit moeten we wel even kwijt: Mrs. M en ik komen tot de conclusie dat veel truffel die we in Italië aten beduidend smakelozer tot zelfs smakeloos was, dan de truffel die we hier bij Adriano kregen.
Het was perfect
Kortom, het kan wel. En veel groenten bij Adriano. Meer dan je naar Italiaans gebruik zou verwachten. Een nagerecht hebben we niet genomen. Wel een uitmuntend kopje espresso.
“Ik ga even aan Adriano vragen welke groente goed bij de espresso gaat,” grapte Gea.
Het was perfect. We hebben in meer dan één opzicht genoten. Maar…. alleen de chocolade in de biscotti fatti in casa – huisgemaakte koekjes -, dat kan beter…..
Hij draagt met trots het speldje met de druiventros (in de cirkel met pijl op zijn linker borst). Een ieder die het herkent, weet het: deze man heeft geleden onder de examenstof. Want dat betreft overwegend Franse wijnen en Zaf’s focus ligt op Italië.
Zaf vindt het raar dat op 24Kitchen prachtige kookprogramma’s zijn, maar geen aandacht voor wijn. Hij heeft al weken geleden zijn diensten aangeboden, maar kreeg geen respons.
(Overigens in zijn rechterhand met -schoen heeft hij nog de truffelschaaf met truffel.)
En vlak voor we naar huis gingen, betrapten we Adriano in de keuken, die inmiddels al spic en span was.
“Bedankt!”
Ook eens eten bij Ristorante Adriano? Klik hier.
