Aanstaande zaterdag, 1 juni, is er bij ons Open Ecotuin. De helft van ons erf is bos, deel van de ecologische hoofdstructuur en grenzend aan de Wolfhezer Bossen en Heide, van Natuurmonumenten. Dit wordt het kunstbos. Een inspectierondje. Of een opwarmertje.
Kunstbos met een grote K mag je wel zeggen. Wim Hoogenboom en Nicole Bischoff zijn al eerder geweest om ideeën op te doen en e.e.a. voor te bereiden. Vandaag kwamen ze weer. Sokkels plaatsen en wat voorbereiden.
Hier staan een stuk of acht eiken stammen op een rij. Vrij snel na de storm, ik meen in 2006, verzaagd en vol geslagen met pluggen oesterzwamgebroed. Niets. Geen enkele stam gaf een oesterzwam. Van dezelfde boom werden ook stukken van een meter met shiitake-pluggen bewerkt en daar hebben we goed van gegeten.
|
Paaseiland? Wim Hoogenboom heeft een beeld op een mooie plek geplaatst. Het pad rechts loopt naar beneden, de stuwwal af (wij wonen op de stuwwal voor de Rijn). |
|
|
|
Onderaan het pad treffen we een slang. Nicole Bischoff zal haar beelden tonen – die zijn uit goed hout gesneden en komen dus zaterdagochtend vroeg -, maar werkt ook met wat in de natuur als materiaal voor de voeten komt. Dit is een vingeroefening: een gevallen dennentak is in segmenten gezaagd. De slang komt uit zijn hol. Zo wordt een bos boeiend! |
|
|
|
|
Vanaf de slang, die links onderaan ligt, gaan we rechts omhoog naar het boshuis. Dat hebben wij in 2003 gebouwd op de fundamenten van een oud en vervallen bouwwerk. Hier treft u op 1 juni Nicole en Wim irl[i]. |
|
|
|
Oog voor de natuur. Opeens kom ik dit beeld tegen. We hebben het 'oog voor de natuur' genoemd. Ik weet niet wat voor een naam Wim er aan heeft gegeven |
|
|
Ooit heeft iemand gezegd dat er in het bos geen slakken voorkomen. We hebben veel naaldhout (dennen), maar dat deert de slak niet. De shiitakes worden weggevreten. De slijmsporen zijn op de foto nog te zien. |
|
|
In mijn vorige leven, kreeg ik op mijn verjaardag van de medewerkers deze trol-met-vinger-in-de-neus. Was het 1998? De tuincentra stonden vol met deze dingen. Ze waren niet goedkoop, want van solide materiaal gemaakt. Ik heb het ornament dankbaar aanvaard en een plekje in het bos gegeven. Op een paal uit de haven van Amsterdam. Neef Bart had die op de kop getikt en ik heb me over drie stuks ontfermd. Deze trol is nu uiteraard het pièce de résistance[ii] van het Kunstbos. |
[ii] Ja, we bezigen maar een kunstkennerskreet. De trol als belangrijkste voorwerp? Mwa. Maar ik kan er geen afstand van doen. Hij moet misschien a.s. zaterdag worden gestolen. Als er iemand met een zwaar voorwerp in de tas het terrein wil verlaten, kijk ik wel de andere kant op.
