Het eerste aspergekopje stak boven de aarde uit. Stak, want nu ligt er zand over. Morgen wordt de aarden rug gemaakt, zodat er binnenkort lange, witte, sappige asperges kunnen worden geoogst.
Een barst in de grond trok de aandacht. Wat zand weggeveegd en daar was de witte kop – met twee bruine vlekjes. (Hmmm. Heeft dat iets te betekenen?)
Drie jaar wachten
Drie jaar geleden (2005) heb ik zelf asperges gezaaid. Eerst op een zaaibed en het jaar daarop (2006) zijn de beste klauwen verplant naar hun eigenlijke bed. Het jaar daarna (2007) mocht er slechts licht worden geoogst, opdat de planten niet meteen te zeer worden aangevallen en hun krachten verliezen. Dit jaar, 2008, is het eerste echte oogstjaar.
Geen folie
Het aspergebed wordt niet met zwart landbouwfolie afgedekt om de grond sneller op te warmen. De groei gebeurt op puur natuurlijke wijze. (Niet omdat we apert tegen het gebruik van folie zijn, maar vooral omdat het te veel werk is.) Wij eten dit jaar de eerste asperges dan ook later dan menig Nederlands gezin.
