In april 2008 aten we bij De Kromme Dissel. Tussen de gangen kregen we een keer als amuse een glas helder sap. Met een rietje. Wow! Dat smaakte apart! Verwarrend. Wat was het? Na met de tafelgenoten drie rondjes over de smaak te hebben gediscussieerd en gespeculeerd, was onze conclusie eensluidend: Tomaat!
Als het rood was geweest, hadden we het meteen geweten. Smaak moet kennelijk een kleur hebben. Chef-kok Tonny Berentsen legde het grapje uit: tomaten pureren en uit laten lekken. Dat is alles. Nou ja, bijna alles.
Op 3 september 2008 werd er een pakje bezorgd. Een cadeau, van Anneke uit Zwitserland. Voor mijn verjaardag. Daarmee was ze pakweg zes maanden te vroeg. Ze schreef: "Ik weet exact wanneer jij jarig bent. Maar ik ben niet zo punctueel en dacht: Kom, ik ben eens echt vroeg. Leuk hè!"
Ja. Heel erg leuk. Het was het kookboek Swingen in de Keuken van Angélique Schmeinck. Met voorin een door Angélique geschreven aan mij gerichte opdracht – over vergeten groenten – en met de groeten aan de mannen en vrouwen van De Kromme Dissel. (Angélique was ooit chef van DKD en Tonny Berentsen was toentertijd haar souschef. Ze bezorgde dit vroeger oubollige restaurant in de jaren negentig een Michelin-ster en werd in 1998 uitgeroepen tot lady chef of the year.)
Er staan leuke en maakbare recepten in dit boek. SLIM, noemt Angélieque het: Snel, Lekker, Inspirerend en Makkelijk. Op bladzijde 64 ontdekte ik: Tomatensap zo helder en wit als champagne.
Zo zie je maar weer.
