Gisteren, 15 maart 2016, verscheen het vijftigste exemplaar van het culinaire magazine Bouillon! Aanleiding voor een besloten feestje. Ooit is dit blad ontsproten aan de geest van Will Jansen, maar zonder ‘zijn meisje’ Anka zou het nooit zijn geworden wat het nu is. Doch dit was een verrassingsfeestje voor Will.
Snood plan
Het was een tevoren snood plan gesmeed door vormgever Harald Slaterus, echtgenote Anka en dochter Didi Jansen.
Vóór in het vijftigste nummer is een speciaal katern opgenomen met persoonlijke verhalen of berichten van Bouillon!-vrienden. Zij ontvingen weken geleden een e-mail met het verzoek iets persoonlijks schrijven of anderszins te maken. Aangezien zo ongeveer alle communicatie met betrekking tot Bouillon! via Anka loopt, was kostte het weinig moeite om Will in het ongewisse te laten. Zo nodigde Will mij tijdens ons laatste telefoongesprek nota bene uit het glas te heffen bij de vormgever in Arnhem.
“Ik houd het klein, maar vind het wel leuk als er een paar mensen komen om het te vieren,” sprak hij nog. Hij wist niet beter. Het feestje was niet in Arnhem, maar in Utrecht. Bij het verzendhuis Bureau voor Gerichte Reclame.
Culinair schrijvers die zelf niet koken
Na de entree, waarin hij zichtbaar verbouwereerd was, hield Will een korte speech en reikte hij schrijver Ronald Giphart de eerste vijftigste Bouillon! uit. Giphart is lekkerbek en Bouillon!-abonnee van het eerste uur. En die hield op zijn beurt ook een korte toespraak, die eindigde met een kist vol lof voor wil. Kern van de twee toespraken is het vermoeden dat als er op hoog niveau over bijvoorbeeld eten of sport wordt geschreven, de kwaliteit automatisch omhoog gaat. Althans, dat is de overtuiging van Giphart. Boek over culinair journalisten die niet kunnen kokenHet eerste artikel in het extra katern is van zijn hand. ‘Eten is het leven zelf’ – Interview met Will Jansen -, luidt de kop. De grap is echter dat Will Jansen in de stellige overtuiging verkeerde dat Giphart hem interviewde voor een boek over mensen die zich met eten bezig houden, maar die zelf niet koken. Dus terwijl de mannen een maand of twee geleden vrolijk over dit onderwerp keuvelden, vergaarde Ronald de wetenswaardigheden over het leven van Will en Anka.
Happen op niveau
Er waren naar schatting vijftig genodigden aanwezig. En bij die gelegenheid moet er natuurlijk wel Bouillon!-waardig worden gehapt. Een belangrijk deel van de catering werd verzorgd voor Jeroen en Nikolien Vesters, van het gelijknamige restaurant in Nijmegen. Zevende-hemel-kok Angélique Schmeinck had een puike bisque bereid. Voorts had Betty Koster een selectie kazen meegenomen en de onvolprezen eigenzinnige kok Arjan Smit van De Pronckheer in Cothen was er met zijn gade Inge. Zij presenteerden Wilde Waddenoesters van De Goede Vissers (ook bekend als Jan en Barbara Geertsema). De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we zelden of nooit oesters eten, omdat het voor ons niet meer dan happen zout snot zijn. Één keer hebben we uitstekende gehad bij restaurant Adriano en nu deze keer. Wilde Waddenoesters zijn inderdaad anders. We hebben er twee gegeten!
De Pronckheer in Cothen hoort in het uiterst korte rijtje van bewuste restaurants die seizoensgebonden koken en zo veel mogelijk uit de eigen regio gebruiken. Daarnaast kennen ze nauwelijks afval. Arjan is een paar maal in het nieuws geweest omdat hij bijvoorbeeld spreeuwen of muskusrat verwerkte. Officieel mag dat niet, maar moeten de gevangen en gedode dieren dan worden weggegooid? De laatste mediahype betreft zwanen.
“Heb je de uitzending van EenVandaag van een paar weken geleden gezien?” vraagt hij. Ik moet helaas ontkennen.
“Ik krijg allerlei heftige verwijten. Klanten vragen mij of ik die zwanen verwerk. Nee, dat doe ik niet. Veel reserveringen zijn geannuleerd. En na die uitzending heb ik drie weken lang amper gasten gehad.” hij aarzelt even en zegt dan: “Ja, schrijf dat maar op.” Lees hier waarom: Zwanenzang.
Doen
Abonnement nemen op Bouillon!
Eten bij De Pronckheer in Cothen
Eten bij Vesters in Nijmegen
Eens in je leven moet je het hebben gedaan: dineren in een luchtballon (deden wij ook: lees dit)
Gelukkig hebben we de foto’s nog
Verkeerd begrepen.
Eerst hadden we de indruk dat Will Ronald Giphart interviewde en dat Ronald het omgekeerde doel had om tot een verhaal over Will te komen. Maar Will Jansen laat ongevraagd per e-mail weten: “Ik werd wel degelijk door Gip geïnterviewd. Hij zou schrijven over mensen die zich met eten bezighouden maar niet koken.” Veel minder spannend, maar we hebben onze tekst aangepast.