In onze Eetbare Siertuin (polycultuurTUIN ) hebben we ook quinoa opgenomen. Het resultaat is verrassend. Door de mooie zomer?
Wist u het? 2013 is het door de FAO uitgeroepen Internationale Jaar van Quinoa.
Wederopstanding
Het was best wel spannend. Toen we de zaailingen plantten en ze pakweg 60 cm hoog waren, leden ze zichtbaar onder de warmte en droogte. We dachten dat ze het niet zouden halen. Maar wonder o wonder, in de loop van de zomer krabbelde de plant, gelijk met de temperaturen, op.
Het is een plant die in de Andes en dan in het bijzonder Peru en Bolivia voorkomt. Boven de 4000 meter wordt ze (ook) geteeld – daar groeit maïs niet meer. Nu zijn er planten die alleen op grote hoogten groeien en lager niet willen. Quinoa is niet hoogtekritisch. Het is een eenjarige die het graag doet bij matige temperaturen: van -3 tot 30 graden Celsius.
Ze doet het goed op zandige niet te voedzame grond. Een echte melde, dus. En wij hebben haar toevallig in onze “woestijn” geplant die zanderig, warm en arm is.
Het is ook een fraaie plant. De rode pluimen doen denken aan de vuurpijl of kniphofia, die in veel siertuinen voorkomt. Alleen is de quinoa eetbaar.
Dilemma
De keerzijde van dit succes is dat de prijs voor de eigen bevolking van de Andes-landen als Bolivia en Peru, enorm is gestegen.
Eet quinoa en je steelt het voedsel uit de monden van de arme Bolivianen. Eet het niet en je verbant ze tot economische achterstand en armoede.
Het zal wel een varkenscyclus worden: nu de prijzen zijn gestegen gaan meer mensen quinoa aanplanten. Waardoor het aanbod stijgt en de prijs daalt.
Oogsten
Nu nog zien hoe we dat gaan oogsten. De tijd van zaad tot oogst is 120 tot 160 dagen. De foto van de zaailing is van 4 mei. De kiemkracht is groot en snel. Dus stel dat ze medio april is gezaaid. Dat betekent +5 à 6 maanden = hé, de oogst moet nu ongeveer zijn. Maar de planten staan er nog zo mooi….