En daar stonden ze opeens: Bert Zeijlstra en Louis de Koning? Wie?, vraagt u zich af. Het zijn de trendsetters van wat nu, dertig jaar later heel actueel is: kleinschalig en wat meer zelfvoorzienend leven. Bert kwam met Louis bij ons langs. Want volgens Bert leven wij behoorlijk op een wijze die ze met hun boek Vrij Leven voor ogen hadden. Waarvan akte.
Zelden plaatsen we een foto van onszelf – en omdat mrs. M er niet op staat (zij nam de foto), moet ik ‘ik’ schrijven- maar deze plaatsen we met plezier. Louis en Bert publiceerden in 1979 Vrij Leven. April van dit jaar geleden schreven wij een recensie over dit bijzondere boek. Bert stuurde het verhaal door aan Louis. En Louis kwam nu (pas) naar Nederland. Hij woont al heel lang in Frankrijk en bezoekt, naar eigen zeggen, nog maar sporadisch ons land. Als we de mannen mogen geloven, hadden ze elkaar dertien jaar geleden voor het laatst ontmoet.
Toen: geen aandacht
Hoewel er toentertijd toch nog pakweg 25.000 exemplaren van zijn verkocht, werd het boek nergens, in krant noch weekblad, besproken. “Geen journalist wist wat hij met deze materie aan moest,” probeert Louis te verklaren. Dat kan goed. Het waren andere tijden. Die van grootschalige landbouw, steeds meer intensieve (pluim)veehouderij, ruilverkaveling, opkomende supermarktketens en meer. Dus zelfvoorzienendheid? Wat bedoelt u?
Nu: populair onderwerp
Louis en Bert waren in 1979 hun tijd ver vooruit
Vandaag de dag is het zeer actueel; een zogeheten hot item. Om maar met de deur in huis te vallen: transition towns. En, hoewel nogal extreem, het succes van het Handboek voor de Vinex Jager bewijst dat we meer in contact met ons eten willen komen. Het project Het Varkenshuis is daar ook een exponent van. En wat denkt u van de legio workshops: worst maken, jams, chutneys, de eetbare bostuin, van alles met kweeperen enzovoorts. We enten stammen met paddestoelen, gaan wild plukken in de natuur. Slow Food schakelde de afgelopen jaren om van lekker, puur en eerlijk naar ‘lokale voedselgemeenschappen’. Om over het zelf opwekken van groene stroom maar niet te spreken: de vierkantemetertuin, de balkontuin, de daktuin. Oh, er is ook nog een gewone moestuin.
Heruitgave? Ja, doen!
“Het is geen boek dat een andere levenswijze voorstaat,” zeggen de mannen, “maar een boek dat aangeeft op welke gebieden je heus wel enigermate zelfvoorzienend kan zijn. Voor je eigen plezier.” Of het nu een moestuin is of je eigen kippen of konijnen slachten. Bert en Louis geven aan dat ze niets op hadden met de dogmatische alternatievelingen die toentertijd nogal eens luid op de trom sloegen. Ze hadden beide een goede baan en dit was hun plezier. Misschien dat onze recensie een mooie aanleiding vormde, maar volgens Louis en Bert merken ze ook uit andere hoeken hernieuwde belangstelling voor hun boek. Omdat er wezenlijk niets is veranderd aan groenten, kruiden, zelf kaas maken, en veel meer, zou Vrij Leven 1:1 kunnen worden herdrukt.
