Blue Coco, zo heet de klimmende boon die ik eind vorig jaar bestelde bij de HSL (heritage seed library). Vijftien boontjes (zaden) kreeg ik. Ik legde ze eind mei. Er kwamen prachtige roze-paarse bloemen aan en lange paarse, een beetje hoekige bonen. Een uitstekende boon, waarvan je je afvraagt waarom ze in de vergetelheid is geraakt.
|
18e eeuw (<1775). Frankrijk.
Mooie boon.
Enkele hebben we geoogst en als sperzieboon "verwerkt". Maar toen kwam Jacques langs. Onze Franse vriend en gourmand. Hij wist met stelligheid te zeggen dat 'coco' erop duidt dat de bonen moeten worden gegeten. |
|
|
Sperzieboon
Even google'en. Alles en iedereen is er van overtuigd en zegt dat het een sperzieboon is (snap bean, french bean, enzovoorts).
Maar is dit wel blue coco? Volgens enkele websites – Bestbrook (Nieuw-Zeeland), Local Harvest (VS), 37 bonen voor $ 2.55 – duidt blue op de kleur van de peul en coco op de chocoladekleur van de bonen erin. Klinkt plausibel en dan heeft Jacques op een punt in elk geval gelijk: dat coco op de boon duit. U ziet de foto, ze zijn gebroken wit. Grijs-wit. Beige.
Purple teepee, een laagblijvende sperzieboon die wij al jaren leggen, is net zo paars maar heeft wel bruine bonen zaden.
Jacques heeft gelijk
Heritage Harvest Seeds – extremely rare, low quantity $ 3,95 – lijkt de uitkomst te bieden: de zaden zijn beige tot bruin van kleur. En dat is afhankelijk van de groeiplaats en aarde. Jong eet je de sperzieboon, ouder eet je de boontjes.
