A Propos Bistro is onmogelijk

Een week geleden zag ik dit fraaie kookboek liggen. Ik viel ervoor. Het was slechts € 29,90. En dat voor bijna 500 pagina's en 300 recepten. Het boek straalt warmte uit. Nostalgie. De geur van bistro's van de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Maar bij nader inzien…..

BOEH KNOR-KNOr Mèèèh

's Avond, in mijn luie stoel, glas wijn naast me op het bijzettafeltje, begon ik het te lezen. Mooie foto's van vrijwel alle gerechten. Beknopte receptuur. Dat alles rijkelijk gelardeerd met pagina's vrij onzinnige tekeningen en geleuter. Zoals "Hoe krijg je een Marseillaans accent", een pagina met eenvoudige tekeningen van pakweg twintig zee- en binnenwatervissen (waaronder de in Nederland vrijwel uitgestorven zoetwatervis kwabaal – in het Frans: lotte) of een Frans lied, tekst en notenbalk. Eerst lijkt het leuk, maar de tweede en derde keer stoort die onzin. Net als de titel BOEH KNOR-KNOr Mèèèh van het deel waarachter de vleesgerechten staan.
Ik ben niet van de kleuterschool, ja!

Onmogelijke recepten

De recepten zijn kort en bondig opgeschreven. Dat is niet erg. Maar er wordt af en toe gebruik gemaakt van producten uit een ander gerecht ("wat over is van de pot au feu" – tja, die moet je dan wel daags tevoren hebben gemaakt.). Er treden ook meer significante problemen op.

  1. Ze gaan van een uiterst rijk gevulde voorraadkast uit. Heeft u ingemaakte kastanjes? En zo nee – het tweede probleem
  2. Ingredienten zijn niet of moeilijk te krijgen in Nederland
  3. Onbegrijpelijkheid van recepten c.q. ingrediënten

Meauxmosterd en capucin

Er worden namen gedropt zonder dat je weet wat het is. Zoals detartiflette waarin 1 reblochon wordt gebruikt. Wat is dat? Het wordt in plakken gesneden, dus het is vast. Enfin, daarvoor is een oplossing: Internet en Wikipedia. Maar erg handig is dat niet. (Reblochon is kaas.)
Zo ook: waar haal ik meauxmosterd (staat niet op Wikipedia). Of het recept voor Duif à la Ficelle (wat een taalgebruik: duif met een touwtje?) waarin 1 capucin nodig is. "Flambeer met boter uit de capucin" staat er. Hier heeft de redactie nog wel een toevoeging onderaan het recept geschreven. "Een capucin (in het Gascons ook wel coquron genoemd) is een soort trechter van gietijzer aan een lange stok die wordt gebruikt om gevogelte te bedruipen. De trechter wordt roodgloeiend gemaakt in het vuur [….]." Enfin, u snapt dat dit recept zeer goed na te maken is. Thuis. Maar niet heus. Wat beoogt de uitgever? Een kookboek of een geschrift over de Franse bistro-eetcultuur?

(De Franse Wikipedia kent capucin alleen voor apen, vogels, knopen en monikken. En een plaats in Quebec. Coquron komt niet voor.)

Spijt

Ik ben gevallen voor een boek en ik heb er spijt van. Wil ik het kwijt? Nee, dat nu ook weer niet. Er staan nog wel leuke en maakbare recepten in. En het inspireert. Ik kan natuurlijk wel doorschrijven, maar lees de recensies van Onno Kleyn en Karin Luiten. Zij hebben hetzelfde gevoel als ik:

Onno Kleyn

in De Volkskrant van 1 oktober
Kookboek vol onmogelijke recepten.
[…..] Dat kloeke, door velen bejubelde boek De Zilveren Lepel, over de Italiaanse keuken, heb ik al afgekeurd, een tijd terug. Nu is bij uitgeverij Fontaine À propos Bistro verschenen, nog veel mooier dan dat andere [….] en toch opvallend voordelige (29,90 euro) uitgave waar iedereen geheid plat voor gaat. […] Maar het is niet goed. Het is weer zo'n boek barstensvol recepten die je helemaal nooit kunt maken omdat er onverkrijgbare ingrediënten in staan, omdat er te veel koksjargon wordt gebruikt, omdat er bochten worden afgesneden. En dan stoort het mij ook nog dat de schrijver, Stéphane Reynaud, klassieke recepten als de tournedos Rossini aanpast en dat niet laat weten.
www.onnokleyn.nl

Karin Luiten

op koken.blogo.nl
[….] Maar de hoofdmoot vormen toch de gerechten. Die zijn vrijwel zonder uitzondering op een donkere ondergrond gefotografeerd, wat het geheel iets zwaars geeft. Zelfs de toetjes ogen geenszins licht & luchtig. En nog aangebrand bovendien. […] Wel 300 recepten, kort en krachtig beschreven in maximaal 5 stappen met wijntip toe.  Alleen wel jammer dat de geïnteresseerde thuiskok zich een breuk zoekt. De Franse namen schitteren door afwezigheid, tenzij de vertaler echt niks kon verzinnen, zoals bij gras-double en kouign-amann. Dat maakt het lastig om dat gekoesterde vakantiegerecht terug te vinden. Waarom wel een canard à l'orange, maar ook een kip in het pannetje? Er is weliswaar een register per onderwerp ('Wat een heerlijke groenten!') en per ingrediënt (van 'aardappelen' tot 'zwarte bessen'), maar waar vind ik bijvoorbeeld een île flottante? Een pot au feu of een sauce Robert?
www.kokenmetkarin.nl
www.koken.blogo.nl

Plaats een reactie