‘Grün im Schnee’ heet ze in het Duits. ‘Green in snow’, groen in de sneeuw. En de laatste botanische naam is Brassica juncea var. multiceps (als zodanig gekwalificeerd door M. Tsen en Hua Seng Lee), maar ze kent talloze synoniemen. Ze komt oorspronkelijk uit Zuid-China en wordt in heel zuidoost Azië geteeld en gegeten. In onze westerse wereld wordt ze serifon, cheerio, sher li hong of sher-lihon genoemd. Serifon komt van het Japanse serifong dat weer afgeleid zou zijn van xue li hong. Waarvan akte.
Enfin, serifon is lid van de grote familie kool. Omdat wij van MergenMetz jaarrond, dus ook in de winter, uit eigen tuin willen eten, wekte de naam ‘Grün im Schnee’ onze interesse. We hadden dit voorjaar met onze bestelling bij Van der Wal een zakje zaad mee laten komen. Maar wat mogen we verwachten?
Bij het zoeken naar achtergronden over deze groenten, is het spelen met transcripties. Vanuit een taal met een andere karakterset dan ons Latijnse alfabet, worden klanken in een (westerse) taal opgeschreven. Dus iets wat als <sjer lihon> klinkt zal een Fransman misschien als cher lyon noteren. Een Duitser als scherlion. En als een Engelse auteur een Franse bron gebruikt dan raakt de boel op drift.
Er is op het Internet weinig achtergrondinformatie over dit gewas te vinden. Als Google vraagt of je de wetenschappelijke artikelen wil zien, wordt het leeuwendeel gevormd door een massa Chinese karakters – waarvoor de Acrobat Reader een speciaal font pakket moet installeren, maar ja, de pdf kunnen we toch niet lezen.
Het toont in ieder geval wel aan dat dit een zeer Chinese groente is. Een aantal artikelen gaat over aantastingen door bijvoorbeeld schimmels, andere over vermeerdering en verbetering. Maar niets over de geschiedenis of actuele teelt.
In Engelstalige termen behoort serifon tot de Chinese mustards (Brassica juncea).
Herklots’ Vegetables in South-East Asia
Op de site U.S. National Plant Germplasm System staat weinig informatie, maar wel een referentie naar Herklots’ Vegetables in South-East Asia (1972). En laten we dat boek nu in de kast hebben staan. Op pagina 220 staat het. Er zijn, volgens Herklots, twee verschijningsvormen: vanuit Shanghai een naar Hongkong en een naar Taiwan. En het wordt gezouten gebruikt (zie verderop). De Hongkong-cultivar heeft de naam suet lui hung, wat toch wel erg overeenkomt met sher li hong, vinden wij. De Engelse naam die Herklots vermeldt is red in snow (en is vermoedelijk roodbladig).
De jonge bladeren staan vrij rechtop, aldus Herklots. En de plant is ‘resistant to cold’.
We vinden nog een ander boek ik de kast: Oriental Vegetables van Joy Larkcom (1991). Zij schrijft dat er “gele” en “zwarte” variëteiten zijn. Ze noemt ‘green-in-the-snow-mustard’ snel groeiend, zeer vorstbestendig en is ongevoelig voor veel aandoeningen.
Nateelt
Sommige kolen blijven staan, maar daar waar koolrabi of filderkraut (voor zuurkool) stond, kan nu goed serifon staan. Zaaien van juli tot en met oktober. De kiemduur is een week of hooguit twee. Ze is snelgroeiend, winterhard. Ze vormt rozetten die op een 30 cm van elkaar moeten staan als je grote planten wilt oogsten. Wil je snel en kleiner oogsten, dan kan het dichter bij elkaar. Het blad kan wel 30 cm hoog worden. Dat zijn behoorlijke pruiken.
Oogsten tot einde winter. Buiten, in de volle grond of in de koude bak. In het vroege voorjaar schieten de planten nogal snel, lezen we.
In de keuken
Het ietwat lange getande blad is mild pittig van smaak, vergelijkbaar met rucola, en niet dik. Ook de bladstelen zijn zacht. Het kan als of in salades worden gebruikt of als groente worden gestoomd.
Larkcom schrijft: “Jonge rauwe bladeren zijn aangenaam pittig, maar volwassen blad kan overwelmend heet worden als de plant in zaad schiet. Maar in deze fase nog uitstekend te gebruiken om te koken. De Chinezen bewaren xue li hong in zout.” En vervolgens dat de juiste hoeveelheid zout bepalen een kunst is. Te weinig betekent bederf, te veel zout is uh… te zout. Hoewel dat wel kan worden afgespoeld.
De gezouten bladeren schijnen lekker te zijn met dun gesneden varkensvlees.
Bewaren
Als hiervoor genoemd: inleggen in zout en zachtjes aandrukken. Maar waarom zou je het doen als je het de hele winter kunt oogsten? En anders in een plastic zak enige dagen in de groentela van de koelkast.
Lijkt beetje op Amsoi, misschien ook qua smaak?
Ik kweek ze de laatste 3 jaar, en wil ze niet meer missen. Ideaal voor de gemengde wintersla, tot in het voorjaar. Lekkere smaak, vrij stevig blad.
Je kunt ze goed als pluksla gebruiken: de buitenste blaadjes afplukken en de plant door laten groeien.
Lijkt me heerlijk ik ga het zeker proberen.
Ik heb het afgelopen winter geteeld. Het groeit hier op klei bijna als onkruid. Eerst inderdaad gezouten en met spek gestoofd en ik heb de laatste oogst in april toen ze doorschoten en erg sterk van smaak werden ingemaakt met azijn. Lekker in Chinese vissoep.
Waar kan ik t zaad van serifon kopen?
Wij hebben het bij Van der Wal gekocht.