Na ons bezoek, donderdag 19 januari, aan deze informatieve ecologische beurs in Zwolle blijft een onbestemd gevoel hangen. Ja. We gaan zeker de volgende keer weer.
Vooropgesteld: het is reuze gezellig, zeer divers en allemaal aardige mensen. Ooit begonnen als een ecologische landbouwbeurs is deze vijfde editie uitgegroeid tot iets allesomvattends; als het maar biologisch/ecologisch is of uitstraalt. Van handcrèmes, tegelkachels, veel groenten, ploegen, zonnepanelen, vlees, vegetarische producten tot de Partij voor de Dieren.
Vraagtekens
Als ecologisch bewustzijn inhoudt dat er zonder bestrijdingsmiddelen wordt gewerkt en dat men goed voor mens en milieu, kortom: goed voor Moeder Aarde is, dan mag de bezoeker gerust wel een paar vraagtekens bij de inhoud van deze beurs stellen.
Natuurlijk, een vegetariër eet geen vlees. Vleesproductie draagt bij tot het broeikaseffect. Maar er waren o.i. erg veel vegetarische “vlees”stands met voornamelijk in olie gebakken of gefrituurde snacks. En wat doet glutenvrije ham en bier op de Biovak? Zo ken ik er nog wel een paar. De Nationale Gezonheidsbeurs is 20-22 januari in Utrecht.
Of wat te denken van koekjes met palmolie als ingrediënt er? Als er EKO op staat, is het dan goed? Je kunt je afvragen of het kappen van regenwoud en het aanplanten van palmolieplantages – eko of niet – nu werkelijk bijdraagt aan het welzijn van onze aarde. (En vergeet het gesleep van allerlei onnodigs over de aardkloot niet.)
Genoeg gezeurd. Zie het als punten voor kwaliteitsverbetering.
Even snel over de beurs
Wij waren er van stipt 11:00 uur tot ca. 17:00 uur. Soms snel langs de stands gescand en soms lang gepraat. Hier een selectie van de selectie foto’s die we namen en notities die we maakten.
 Zeewier. Ik kook er nooit mee. Door het Smaakvrienden-blog waarin Angélique over dashi schrijft, ben ik erdoor geïntrigeerd. Daar wil ik meer van weten.
Bij Atlantica lag een breed assortiment verse zeewieren. Daar namen we enkele van mee om mee te experimenteren.
|
|
 Kijk. Dat is nu leuk. De 12 Ambachten. Die staan tenminste nog ergens voor; de waarden van het zelfvoorzienend leven. En in dit geval ook voor een tegelkachel. Paul van Luijn en Harrie Kanters wisten er alles over te vertellen. Zelfbouw. Of laten doen. Beduidend goedkoper dan elders.
Maar vooralsnog namen we de tweede druk van ‘‘Vierduizend Jaar Kringlooplandbouw‘ mee. Van de Amerikaan F.H. King, vertaald door Sietz Leeflang. |
|
 Arla! Wat doet die hier? Nou ja, seg. Eko is niet per definitie lekker. Arla vinden wij, in vergelijking tot Groene Koe, maar schraal van smaak. Iemand die voor het bedrijf heeft gewerkt, vertelde mij dat Deense eko-zuivel ingedikt naar Nederland wordt gebracht en vervolgens weer aangelengd. De deal tussen fusiepartners FrieslandCampina enerzijds en ‘s werelds grootste zuivelaar Arla anderzijds heeft rare gevolgen. Zo is het merk Groene Koe uit veel winkels verdwenen. Kortom, niet goed voor de Nederlandse eko-boeren. |
|
 Streekbier uit de Belgische Kempen. Gageleer heet het. Sommigen onder ons hebben een bovengemiddelde interesse in bier. Zeker die man met het jute tasje. |
|
 Deze dame is van een importeur/distributeur. Ze is op zoek naar wederverkopers voor zoete (dessert)sauzen van het Franse St. Dalfour. |
|
 Geitenvlees! Ten onrechte onbekend en, zoals dat gaat, onbemind in Nederland. Peter Govers van de ecologische geitenboerderij Hansketien is een promotiecampagne begonnen. (We komen er binnenkort op terug.) |
|
 Jute. |
|
 Kip. Geen gewone kip, maar meerwaarde kip. Geen gewone meerwaarde kip, maar een biomeerwaarde kip. Uiteraard kon men proeven. Het idee is dat biologisch gehouden leghennen die niet meer zo veel eieren produceren, collectief en met liefde worden omgezet in vleesproducten. |
|
 Het plein Van Eigen Erf is een feestje met voornamelijk kleine producenten van streekproducten. Zo hoort het eigenlijk: goede, gezonde biologische producten uit de eigen omgeving. Niet de massa van het Deense Arla. |
|
 Van andermans erf. De Italianen van Consorzio Origine Bio waren ook met een plein vertegenwoordigd. Of beter: een piazza. Los van enige serieus mediterrane en subtropiscehe gewassen, kun je je afvragen of je in de winter courgettes uit Italië (of Spanje) moet eten. Eko of niet. |
|
 En om alles te verpakken, had Bio Futura een stand ingericht. Heel goed, duurzame verpakkingen en ander spul. Zoals met siliconen gecoat bakpapier. Hmmm. Geldt zolang het geen plastic is, is het duurzaam? Is berkenhout wegwerpservies oké of niet? Allicht beter dan plastic, maar toch… |
Tenslotte
Er waren ruim zeshonderd stands. Ook met grote landbouwwerktuigen en ook onze eko-varkensvoerleverancier Van Gorp. Maar ook De Wiltfang, dat weliswaar mooi spul levert, maar zich o.i. geheel op de consumentenmarkt begeeft. Desalniettemin een aangename mix voor een ieder die groen is georiënteerd. Zoals gezegd: wij gaan volgend jaar weer, want er is voor elk wat wils.
